|
| |
| |
| |
HAECVITA
Hos mores postulat.
| |
Letter gerechje, Gedischt op den II. dag ter Bruiloft van Sr. Sr. Abrahamus de Wees, En de Eerbare Deugt en Zedenrijke Juffr. Juffr. Susanna ter Brugge. Den 21 October, 1654.
HOe gevielen u de lusten,
Bruidtje, der voorleden nacht,
Als g'in Abrams armen rusten,
Die met u zijn tochten blusten,
Viel 't u hart, of viel 't u zacht?
| |
| |
2 Zoud ghy niet wel weder willen
Kampen op zoo zoeten wijs?
tSa! en wilt geen tijdt verspillen,
Zoo begint Kupid' te gillen,
Kunst voor kunst om beste prijs.
3 Ja voor zeeker, want dit speelen
En dit spooken in 't gekriel,
Van dat strooken, van dat streelen,
Kon geen Bruidtjes ooit verveelen,
Schoon het noch zoo dikwijls viel.
4 't Waren al te zoete tochten
Voor het menschelijk gezin,
Die in Venus vecht-perk vochten,
Stoeid' en streeden watze mochten,
Recht na Kupidootjes zin.
5 'k Weet ghy zoud' niet loochnen durven
| |
| |
Dat 't was uw' hoogste vreugt;
Of het was te zeer verkurven,
Ja veel beter strax gesturven,
Dan te loochnen zulk een deugt.
6 Deugt, daar zoo veel Venus oogen
Haar vermaak en lust in zien,
Datze trachten, datze poogen,
Met 'er machten en vermoogen,
Om die deugd 'er punt te biên.
7 Bruigom zoo j'er in verheugden,
Daar uw' Bruidtje vreugden vondt,
Oogt dan wakker op die deugden,
Op die lusten, op die vreugden;
Biedze punt zoo veel ghy kondt.
8 Wie kan anders toch vertrouwen,
| |
| |
Om de vreugde van het trouwen?
Want zy daar me zijn te houwen,
Meêr als met een drooge zoen.
9 Speelgenootjes, zou j'hem schelden,
Zou j'hem vloecken die vol moet
U eens van dit paren melden,
En u om die vreugde quelde?
Neen je zeeker, 't is te zoet.
10 't Is niet om gescheldt te wezen;
En je weet de nacht is naar,
En vol schrikken, en vol vrezen,
Die u wondt, die kan genezen:
Bruik de Hondt zijn eigen haar.
11 Wel, getrouden, boet weêr flusjes,
Als het toeven u verdriet,
Al uw' tochjes, al uw' lusjes,
| |
| |
Onder strelen, onder kusjes;
Want u past nu anders niet.
't Is VEER genoeg. |
|
Auteursrechtvrij