Stootkant of nieuwe-jaars-gift, aan de Amstelsche jonkheidt

[p. 14]

Droom-zuchjes

Stem: Laast als de nacht-goddin Diáán.

IK lag lestmaal eens in het groen,

Alwaar ik docht mijn slaap te voên,

Beschaduwt onder Linde-boomen,

In liefde heel verwart

Geraakte ik aan 't droomen,

Het geen my ging aan 't hart.

2 Al zingende mijn Klooris quam,

En niet als Roos en Bloempjes nam,

En vlocht daar van een cier'lijk kroontje,

[p. 15]

 

En zy dit eêl gewas

 

Ontnam mijn Venus Zoontje,

 

En verdween wêer ras.

 

3 Zy boog haar knietjes nevens my,

 

En leidt haar hoofje aan men zy,

 

En kroop allangs hoe meer hoe nader,

 

Ik hiel men doe als doodt.

 

Zy riep: o! o verrader!

 

Ey! ziet ik ben in noodt.

 

4 Hoe benje nu, ey! zeg, zoo koel,

 

Daar 't nochtans is zo heet en swoel;

 

Ik brand alree van 't vuur der minne,

 

Waar uit d'liefd' ontstaat.

 

Het is u Herderinne

 

Die u nooit verlaat.

 

5 Ik maakte u hayr een Rooze - hoet,

[p. 16]

 

Waar op de frissche douw noch vloedt,

 

Toen rees zy op en teeg aan 't vluchten;

 

Strakx was mijn slaap gedaan.

 

'k Riep met droeve zuchten,

 

O droom! ik ben verraan.

 

6 Maar ziet, mijn Klooris die was weg

 

Geschuilt achter een groene heg,

 

Ik vloog terstondt toe na haar wooning;

 

Daar zy mijn is ontmoet

 

Met vrindelijk belooning,

 

Die mijn was zo zoet.

 

7 Hoewel sy eerstmaal scheen heel gram,

 

Doe ik uit slaap'rig droome quam;

 

Maar toenze 't klagen van mijn Droomen

 

Van mijn eens had gehoort,

[p. 17]

 

Zo is zy zonder schroomen,

 

Door meè-ly' mêe bekoort.

 

 

 

UIT.

 

 

 

Le Lievre.