De Stem. Jaargang 19

[p. 165]

Quatrijnen
Door Reinier van Genderen Stort

De Rede uit zich door het Woord
En beide waarden zijn gesmoord
In deze wereld, vol bederf,
Waar Jezus zelden werd gehoord.

De rede bloesemt in het hart
En het verstand, dat alles tart,
Het voert ons nimmer tot geluk,
Het maakt ons enkel koud en hard.

Alleen het hart doet ons gelooven
En stijgt de vreugden verre te boven
Van het verstand en van de drift,
Die beide schenken ende rooven.

[p. 166]

 

Wanneer de mensch zich overgeeft,

 

Nadat hij lang geleden heeft,

 

Ontvangt hij, arme, de genade

 

Van U, o God, die neemt en geeft.

 

 

 

Maar de genade, is het niet,

 

Wat zelden gloort in ons verschiet?

 

Het blijft den meesten vreemd en verre,

 

Zoodat hun leven ijdel vliedt.

 

 

 

Gelijk de dief, die in den nacht

 

Den mensch besluipt, zoo onverwacht

 

Komt ook de engel der genade

 

Tot hem, die naar den hemel smacht.

[p. 167]

 

Zijn niet als broze vensters onze oogen,

 

Op wier bezit het ijdel is te bogen?

 

Gericht op tranendal en schimmenrijk,

 

Zien zij alleen den schijn met heel zijn logen.

 

 

 

Rijk is aan euvelen de stof

 

En welke dichter zingt haar lof?

 

Zie naar het ongeschapen licht,

 

Dan schijnen zon en sterren dof.

 

 

 

Dat ik het leven zou beminnen?

 

Ziehier de vrucht van leed en zinnen:

 

Ik ben verzoend, maar ook gewis,

 

Dat zijn verlies mij zal doen winnen.