De Stem. Jaargang 9 (1929)

De Stem. Jaargang 9

(1929)– [tijdschrift] Stem, De– rechtenstatus

Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende



[pagina 359]
Des beuls dochterkijn door Anthonie Donker Et es vor menich iaer gesciet In Colen aen den Rijn Een cnape die sijn huus verliet. Nu hoort die tale mijn. Hi liet sijn paert, sijn ploechstaert staen, Hi liet sijn soete lief. Hi moest sijn herte volgen saenGa naar voetnoot), Dat hem te stede riep. So menich wijngaert ginc hi biGa naar voetnoot). So menich hovenier Riep: hout daer, cnape, helpet mi! Hi loech, was jonc ende fier. Hi kwam te middernachte aen Te Colen aen die poort. Hi liet die sware clopper slaen, Die stilte wart gescoort. Die oude poortwarder ontsprancGa naar voetnoot): Mi vaert die duvel aan! - Got of die duvel hebbes danc, Maect mi die poort ontdaenGa naar voetnoot). Die sware, isere poorte weec. Den cnape dat hi sach. Doe vroech die poortwarder, was bleec, Wat hi so socht te nacht.
[pagina 360]
Ic soec, so sprac die cnape fier Des beulen dochterkijn. Si moet in deser stede hier Die alderscoonste sijn. - Ach cnape, sprac daer doe die grijs, Des beulen dochterkijn En kan di doch in geenre wijs Dijn joget jonstich sijnGa naar voetnoot). Ach cnape, 's beulen dochterkijn Es een te snode lief. 't Moet al te nacht gestorven sijn Dat haer tenacht besliep. Ganc weder daer dijn wijngaert es, Ganc weder in dijn huus. So menich scone, gelooft mi des, Es daer die drovet uusGa naar voetnoot). - 'k En kere in mijn wijngaert niet, 'k En kere in mijn huus, Om duvel no Maria niet - Die poirter sloech een cruus. - So gi die hoochste Vrouwe, Die in den trone woontGa naar voetnoot*), Et sal U ewich rouwen So gi Maria hoont. - Mi es die hoochste vrouwe Een oort mi niet en weert. Mijn lief dat es mijn Vrouwe, Ic ben die haer begeert. Doe kwamen scouten cnechten saen, Si waren seven man. Den cnape voerden si gevaen, Hi moeste sterven dan.
[pagina 361]
- Aensiet mijn scone dochterkijn, (Die beul sijn swerde nam), Die brulocht sal ter helle sijn, Die duvel si di gramGa naar voetnoot). Noch dachte aen sijn lief alleen Die cnape onverveert. Hi leide op dat marmersteen Sijn hovet vor den sweert. Doe hi noch eens met bleec gelaat Haer soete name riep, Daer in die rode dageraat Aenscoude hi sijn lief. Die minne die in hem ontstac Was root gelijc een vier - Het bloet dat uut sijn hovet brac Was roder dan natuer. Die maget heeft haer gouden haer In sijn root bloet gebaet. Si clagede en weende daer, Dat haer niet vele en baet. Al met haer scone, gouden haer Si decte sinen doot. Doe si daer rees met droef mesbaer, Dat scone haer was root. Sint droech si al haer levens tijt Dat felle, rode haer, Dat elc vervaert wie so et sietGa naar voetnoot), Et stroomt als bloet so claer.
[pagina 362]
Wanneer gi maegdekinen siet Met roden, fellen haer, Gedenc wat es in Colen gesciet Vor al so menich iaer. Die minne es een machtich vier, Si maket root dat gout. Bidt allen tot Maria hier. Nu gaet, mijn woort onthout.	voetnoot) ras voetnoot) langs voetnoot) schrok wakker voetnoot) Dank het God of de duivel, doet mij de poort open. voetnoot) Kan op geenerlei wijze uw jeugd ten gunste zijn. voetnoot) die om u treurt voetnoot) hemel voetnoot) Moge de duivel het kwaad met je maken. voetnoot*) verschrikt al wie het ziet

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

N.A. Donkersloot