De Stem. Jaargang 4

[p. 772]

Verzen
door H. van Elro

Moederschap

Over de rijke welving van haar schoot
houdt zij de klamme handen loom gevouwen
en zit binnen den voorhof van den dood
gelaten neer in heilig zelf-beschouwen.

Van hart aan hart de teêre dubbelslag,
de blinde bloedklop der gespannen wanden:
zij voegt haar smarten tot een smallen lach,
waarin haar vreugdetranen donker branden.

Maar om haar wordt de wereld van kristal
en zichtbaar wat het diepste lag verscholen,
tot stilte-bloemen bloeien overal,
waar harer oogen luwten schuchter dolen.

[p. 773]

Bruid

Zij heeft de bloemen uit het ernstig haar genomen
en als een milde sneeuw den brozen sluier
om haar ontschoeiden voet gestrooid.

Is zij alleen naar dit benard vertrek gekomen,
alleen... tusschen de bloode tuberozen?

En met haar kleêren legt zij af de zachte droomen...

Dan gaat zij, sluipend en onttooid.

Lentemorgen

Zij hield den spiegel en bewoog toen even

het hoofd in zacht gewiegel, want gedachten

die haar lippen tot een glimlach samenbrachten

waren uitgevlogen... En een beven

van verwachting had haar hart zoo zeer bevangen,

dat zij nauwelijks scheen te leven

anders dan een licht-bewogen,

vroeg-ontloken voorjaarsbloem.