De Stem. Jaargang 2

[p. 649]

Verwachting's kwatrynen
door Plasschaert

Het hoofd gebogen, ging ik smalle wegen,
waar dieren glipten door een duister gras,
en zware nevels hingen; waar een tas
van donkert stond bij donkren matten regen...

Daagt, nieuw, mijn star op aan de vroegre kim,
en zendt, verteederd, door de lucht weer stralen?
vult, nieuw, bekende gloed mijn open dalen?
danst, ijl, een Elf op aarde's grijs geglim?

Verborgen zoetheid wordt thans uitgestald;
In d'open boomen trilt de zomerwind;
de wei is groen en d'aarde gansch-bemind;
het Leed is tot een verre schijn versmald.

De dichter zingt bevrijd zijn blijde psalmen;
de morgen dauwt op 't lichtbestrooide veld,
de glorie van den dag wordt, vol, vermeld;
en in het rond de rijzige outers walmen.

[p. 650]

5

 

De blinke-morgen is in licht gezwicht;

 

de middag staat, een gloed in d'open handen,

 

de zee is speelsch in baaien en langs stranden...

 

een groote roos bloeit mild, uw mild gezicht.

Een stem vangt aan tot mij te murmureeren;
een hand legt zich op mij, die niemand dwong;
een vogel zingt in 't bosch, die nooit daar zong, -
De Liefde zeilt, omhoog, op al haar veeren!