De Stem. Jaargang 2

[p. 360]

Gedicht
door Wies Moens

Van de liefde der armen heb ik geleefd
- zij doortintelt je warm
als de punch op oudejaarsavond -
hun woorden zijn ronkende bijen,
naar herfstaarde geuren hun handen.
Maar de liefde van mijn moeder
heeft stille wachtvuren geplaatst om mijn hart,
en éne is er wier liefde
als een rechte wierookkolom
drijft door mijn nachten
en zet mijn dagen blinkend
als een blad dat lekt van de dauw.

Ik ben maar iemand
die zijn bier drinkt met kameraden
en ziet
hoe de avond wit zingt aan vrouwekeel
en in de bliksems der nachttrems
wandelt met Hém!

Maar toen de zomer rijp stond op het veld
heb ik gereikt mijn armen
naar allen die met hun zoet lief liggen op paarse avondbarmen:
wijl speelde mijn ziel voor ze innig' harmonikawijzen,
de aarde was een grote boot
die over de nacht dreef
en de melkweg sloeg klotsende om haar!

Ook ben ik wakker gesprongen

[p. 361]

 

in kazernekamers

 

en heb gehorkt naar het ronken van mijn kameraden.

 

Dat was toen mijn ziel lag geknield

 

aan de ziel van elkeen

 

die droeg met mij de lompen der Leugen, en diende.

 

 

 

Mijn Zaterdag-avonden zijn

 

van teer-blauw geluk.

 

Als ik reis naar mijn Lieve-Vrouw van Troost

 

is mijn hart als dit Zaterdag-avonddorp

 

met thuiskomende vrouwen,

 

repeterende muzieken

 

en gewassen kinderen!

 

 

 

Maar ik kan ook zo wild zijn

 

- o de Lützowerjacht van mijn bloed naar de sterren! -

 

klimt mijn verlangen bomen, nokken en torens,

 

stormt wolken,

 

en ligt maar stil

 

voor een betraand gezicht

 

en van goedheid brekendë ogen.

 

 

 

Want

 

ik ben maar iemand

 

die van alle zonden staat doorschoten

 

lijk een kerktoren in Vlaanderen,

 

maar de Liefde heeft zijn hart opengeplukt

 

en het bloeit aan elke deurstijl,

 

legt ogen van oude moederkens

 

vol blinkende water

 

en splijt de mond van zijn lief

 

als een ster zevengetand:

 

witte vuurbloem gezet als een bazuin van lach

 

aan de vier hoeken der hemelen!

 

 

 

In mijne liefde staan allen gevangen,

 

als een konvooi in het slagzwaard van zoeklichten.