Staatsgevaarlik. Jaargang 1

Nationalisme en Internationalisme.

Internationalisme is de organisatie van de wereld, op een grondslag van algemeen recht. Door dat algemeen recht wordt verstaan: de toepassing van de rechtgn en de plichten van heel de mensheid, van de onderscheiden volken en van ieder individu.

Het tegenwoordig stelsel van de samenleving is helemaal verkeerd. De mensheid is niet als mensheid georganiseerd, de aarde is niet als aarde bestuurd: de mensheid is verdeeld in aan elkaar vijandige, tegenstrijdige rassen en klassen, de aarde is in perselen verhuurd; de grondslag waarop dit alles gebouwd is, is het kapitalisme. De samenlopende belangen van enkele groot-kapitalisten, gehecht aan dezelfde streek (met een bepaalde natuurlike en staathuishoudkundige gesteldheid) enerzijds, en de overmacht of onmacht der buitenlandse kapitalistengroepen anderzijds, doen tegenwoordig een staatsverband ontstaan, zich vervormen of ontbinden. Daarbij wordt, zolang het niet de kapitalistenbelangen schaadt, de grens van de volksneerzettingen gevolgd, en wijl ook een volksverband vaak door natuurlike grondgesteltenis begrensd wordt, is, over 't algemeen, een volk, haast in zijn geheel, bij eenzelfde staatsverband ingelijfd. En zo komt het, dat de nationale kapitalisten, die steeds overal het landsbesuur in handen hebben, gekocht door hun geldelijk overwicht, een vals nationalisme kunnen aankweken, op grond van een gehuichelde volkseenheid.

Zo zijn de kapitalisten dus oorzaak van het bestaan van onderdrukte volkeren, eveneens oorzaak van de minderwaardigheid op stoffelijk en zedelijk gebied van de arbeiders, en ten slotte zijn zij, in alle landen, zonder onderscheid, de enige essensiële aanleiding van een mogelike oorlog in 't verleden als in de toekomst.

Alle menselike handelingen spruiten voort uit ikzucht; dat woord mag niemand afschrikken. Het heeft een slechte klank, en wel ten onrechte; voor u zelf zorgen is loffelijk en ook heilzaam voor 't algemeen; slechts ikzucht die anderen benadeelt is slecht. Ikzucht is de grondslag van alle gezond individualisme. Individualisme betekent: dat ieder enkeling zal trachten door eigen macht en kracht, de hoogst mogelike ontwikkeling te bereiken, gegrondvest op eigen wil. Samen zullen al die personen de staat uitmaken, die zal staan op de hoogte, waarop de individuën elk afzonderlik staan.

De staat is een georganiseerde samenleving van personen; die organisatie is

[p. 43]

een poging tot aanpassing van de kulturele en ekonomiese toestanden en vereisten, tot een staatkundig harmonies geheel; eveneens brengt ze een regeling tussen de uiteenlopende belangen van de individuën, door een wetgeving van kompensatie en verzoening. Ten slotte schenkt de welingerichte staat aan al de mensen, in zijn verband begrepen, de mogelikheid van arbeid tot algemeen nut, maar verzekert tevens de voorziening in hun levensbehoeften.

De rein-logiese staat, in tegenstelling met de tans bestaande, wordt gevormd door een volk met gelijke taal, zeden en kultuur, wonende in een streek met een karaktervolle, natuurlike gesteldheid, en hebbend een eenheid van ekonomies leven; het staatsverband dekt volledig het volksverband.

De organisatie van een staat, omvat de wetgeving en de uitvoering; die beiden moeten op een zo eenvoudig mogelike grondslag worden ingesteld. Van de regeringen van ieder volk, allen op bovenstaande wijze ingericht, moet een sentrale afvaardiging worden bijeengeroegen, die de internationale van de volkeren zal samenstellen.

Het recht van ieder individu is het recht tot leven en de noodzakelike voldoening van zijn billike stoffelike maar ook geestelike behoeften. Het recht van ieder volk luidt: behoud van eigen taal, ontwikkeling volgens eigen kultuur, zeden en gebruiken en het recht van eigen ekonomies leven, onder de regering van een zelfgekozen landsbestuur.

Het recht van de mensheid schrijft in eerste plaats het woord wereldvrede op zijn tafelen. Vervolgens eist het een onderlinge hulp van de volkeren op alle gebied, ekonomies als kultureel of staatkundig, eindelijk een bevrijding van het kapitalisties regiem in een geleideliken overgang tot het Kommunisme.

Als men een huis wil bouwen, hangt men niet eerst het dak in de lucht, om er vervolgens het huis onder aan te hangen en eindelik ten slotte de kelders en grondvesten te maken.

Als men een steen in een kalm water werpt, kringt het water daar omheen, steeds in breeder golvingen wegdeinzend: Die golvingen ontstaan niet opzij, om in 't midden in een punt saam te lopen en te verzwinden.

Zo ook met de hier inbespreking zijnde theorie. Internationalisme moet ontstaan uit een volgroeid nationalisme. De redenering, dat nationalisme moet geboren worden uit een allereerst gevestigd internationalisme is vals, neen eiger: onzinnig.

Vaderlandsliefde is de gehechtheid aan het plekje waar men geboren werd, waar men opgroeide en lief en leed beleefde, de liefde tot de omgeving van dit kleine stukje gronds en tot de mensen die het onmiddellijk omringen. In meer uitgebreide zin is het de trouw aan heel het ras, dat gelijk-spreekt en gelijke zeden heeft als de omringende bekenden, aan heel het land, dat dezelfde karaktertrekken vertoont als uw geboorteplaats. Die laatste vaderlandsliefde echter kan maar alleen bestaan met de eerste als aanleiding, en nooit omgekeerd, of met uitschakeling van die eerste.

Nationalisme is het streven, dat aldra tot een systeem kan worden, van een volk om de opvoeding, de ontwikkeling en de uiting des levens van al zijn leden te doen plaats grijpen in de nationale taal, in het kader van de nationale

[p. 44]

zeden en gebruikenden gebouwd op de nationale kultuur. Ekonomies gesproken is het de aanwending van de ekonomiese faktoren in het rein-logies staatsverband vervat, ten voordeele van het eigen volk. Men mene niet, dat die proseduur gekozen is om de eigenaardigheid of uit het half-romantieke stambewustzijn. Die proseduur is gekozen aan de hand van de wetenschap (psikologie en filozofie), die zegt, dat een volk slechts tot de hoogste krachtuiting kan worden opgevoerd, als het zijn eigen kultuur en taal voor vorming en uiting bewaart en aanwendt.

Alvorens kan gedacht worden aan een uitvoering van de volledige internationale verzuchtingen, moeten allz nationale verzuchtingen worden bevredigd, moet in alle volkeren het bewustzijn van eigen aard heelemaal wakker zijn. Eerst als zijn nationalisme volgroeid is, wordt een volk rijp voor internationalisme.

De individuen vormen, saamgenomen, een volk; de volkeren vormen, te zamen, de internationale! Men mag niet het geheel nemen en in zijn samenstellingen ontleden; men moet de primaire eenheid nemen (het individu) en daarmee de eerste samenstelling, het volk opbouwen; men moet uit de volken de internationale in 't leven roepen.

Hoe kan men aan algemeen denken, voor men gemeen bereikt heeft, - hoe kan men aan INTER-nationalisme denken, als men niet eerst een volgroeid nationalisme heeft doorleefd, dat het rasbewustzijn heeft opgevoerd tot het hooger, het algemeen beschavingspeil.

Diederik.