Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments

[fol. 144v]

De Eerste Algemeyne Sendtbrief des Apostels JOANNIS.

Inhoudt van desen Sendtbrief.

DAT den Apostel ende Euangelist Ioannes, de sone Zebedei ende broeder Iacobi, Matth. 10.2. de discipel dien de Heere lief hadde, Ioan. 13.23. desen Sendtbrief geschreven heeft, en is noyt onder de Christenen in twijfel getrocken. Het voornemen ende ooghmerck, dat d’Apostel heeft in desen brief, is, gelijck hy selve aenwijst, Cap. 3. vers 23. eensdeels de geloovige te verstercken in de waerheyt der Euangelische leere: ende eensdeels haer te vermanen tot een Godtsaligh leven, ende insonderheyt tot betrachtinge van liefde. Beyde dese stucken worden onder malkanderen alsoo verhandelt, dat hy nu van het een stuck, dan van het ander spreeckt. Ende eerst de sekerheyt ende nuttigheyt der Christelicke leere voorgestelt hebbende, wijst hy aen dat hy deselve haer voorhoudt, op datse gemeynschap mogen hebben met Godt, welcke CHRISTUS met sijn bloet ons verworven heeft, ende die wy verkrijgen als wy onse sonden bekennende in hem gelooven, ende in het licht wandelen, Cap. 1. Verklaert dat hy dit leert niet op dat wy daer op sondigen, maer tot troost der sondaren. Vermaentse tot onderhoudinge van het gebodt der liefde, beyde oude ende jonge: maent af van de liefde der werelt. Waerschouwt voor de Antichristen, ofte valsche leeraers, ende vermaent datse haer door deselve niet en laten verleyden, Cap. 2. Vermaentse voorders, dewijle sy kinderen Godts zijn, datse moeten heylighlick leven ende de sonde vlieden: ende voornamelick malkanderen lief hebben, niet met woorden alleen, maer met der daet, Cap. 3. Daer na datse haer van de valsche leeraers moeten wachten: ende wederom datse malkanderen lief hebben, Cap. 4. Leert wie sy zijn die uyt Godt geboren zijn, ende dat de liefde Godts ende des naesten niet en konnen gescheyden worden, ende bewijst dat JESUS CHRISTUS de eenige Salighmaker is, ende dat wy in hem moeten gelooven, ende d’afgoden vlieden, Cap. 5.