Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments
(1657)–Anoniem Statenbijbel– Auteursrechtvrij
[Folio 95v]
| |
De Tweede Sendtbrief des Apostels PAULI Aen die van CORINTHEN. | |
Inhoudt van desen Sendtbrief. | |
IN desen brief verdedight den Apostel insonderheyt sijne leere, ende sijn Apostelschap, tegen de voorgevingen ende lasteringen der valsche Apostelen. Ende na een korte inleydinge begrepen in de seven eerste verssen van ’t eerste Capittel, verklaert hy in de reste van ’t Capittel, waerom hy, volgens sijne belofte in den voorgaenden brief gedaen, tot haer noch niet en was gekomen: namelick niet uyt eenige lichtveerdigheyt, maer van wegen de sware vervolgingen, die hem in Asien hadden gedruckt: ende om dat hy haer tijt wilde geven, de gebreken die hy in haer berispt hadde, te beteren: op dat hy alsoo in vriendelickheyt by haer mochte zijn. In het 2 Cap. geeft hy reden van sijn hardt schrijven over het dulden des bloetschenders, ende vermaent haer dat sy den selven, overmits sijn leetwesen ende Goddelicke droefheyt, weder souden troosten ende aennemen. In het 3 Cap. stelt hy onderscheyt tusschen de leere der valscher Apostelen, die de wet dreven, welcke hy een dootslaende letter noemt, ende sijne leere die een leere des levens, ende een dienst des Geests is. In het 4 Cap. verklaert hy dat sy dit onderscheyt onder haer soodanigh hadden bevonden, ende dat sijn Euangelium niet bedeckt en was dan voor dien die verloren gaen: ende bewijst met sijn exempel hoe krachtigh de Geest CHRISTI door dit woort des kruyces is, om alle swarigheden met lijdtsaemheyt te verdragen. In het 5 Cap. betuyght hy dat wy door deselve leere ende Geest CHRISTI beweeght worden, om desen aerdtschen tabernakel gewilligh af te leggen, ende na een beter leven te verlangen: ende stelt tot een fondament van dit verlangen de leere onser versoeninge met Godt door den doot CHRISTI, waer van de Apostelen boodtschappers waren. Waer uyt hy in het 6 Cap. seer ernstige ende krachtige vermaningen treckt tot lijdtsaemheyt ende Godtsaligheyt: ende stelt deselve in sijnen persoon voor, haer in het eynde waerschouwende tegen de gemeynschap met den ongeloovigen ende afgodendienaers. In het 7 Cap. betuyght hy de vergenoeginge, die hy ontfangen heeft in sijn gemoedt, wanneer hy verstaen heeft hoe sy sijne vermaninge ten deele hadden aengenomen, ende over de vorige gebreken leetwesen hadden getoont. In het 8 ende 9 Cap. handelt hy in het breede van de hantreyckingen ende aelmoessen, uyt wat gront die moeten voort komen, ende waer toe sy moeten gericht worden. Ende in het 10 Cap. van sijne geestelicke macht, die hy niet tot verbrekinge maer tot stichtinge hadde ontfangen: waer by hy voeght eenen Apostolischen roem, betoonende dat de valsche Apostelen nergens over en konde roemen, daer hy niet overvloediger en konde over roemen, ende dat hy daer in boven haer veel voordeelen hadde, tot het eynde des 11 Cap. In het 12 Cap. spreeckt hy van de sonderlinge openbaringen, die hem van CHRISTO in den derden hemel gedaen waren, ende betuyght dat hem daerom eenen engel satan in sijn vleesch was gegeven tot sijner vernederinge: verklarende voorder hoe hy onder haer hadde gewandelt, als een getrouw Apostel CHRISTI, sonder hemselven ergens in te soecken. Hy waerschouwt eyndelick in het 13 Cap. de gene die tegen sijne vermaningen souden hartneckigh zijn, ende dreyghtse met sijne Apostolische macht, soo sy haer niet en bekeerden. Besluyt daer na in de drie laetste verssen sijnen brief met een toewenschinge alles goets, ende met de gewoonlicke Apostolische groete, mitsgaders met een ernstigh gebedt voor haer. |
|