Logo DBNL
Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments (1657)

Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments

(1657)–Anoniem Statenbijbel–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Het Lxv. Capittel.

Een Prophetie van de beroepinge der Heydenen, vers 1. ende verstootinge der Ioden, van wegen hare wederspannigheyt, ende afgoderije, 2. ende andere sonden, 4. doch den boetveerdigen wort belooft, dat sy sullen gereddet worden, 8. maer de verlaters des Heeren worden swaerlick gedreyght, 11. Ende de knechten des Heeren getroost, 13. insonderheyt met de belofte van het eeuwige leven, 17. Afgebeeldet door het nieuwe Ierusalem, 18. ende andere figuren, 20, etc.

1

ICk ben 1 gevonden van die, 2 die [na my] niet en vraeghden, ick ben gevonden 3 van de gene die my niet en sochten: tot het volck, 4 dat na mijnen name niet genoemt en was, hebbe ick geseyt, 5 Siet [hier] ben ick, siet [hier] ben ick.

2

Ick hebbe 6 mijne handen uytgebreyt den gantschen dagh tot een 7 wederstrevigh volck: die wandelen 8 op eenen wegh die niet goet en is, 9 na sijne [eygene] gedachten.

3

Een volck 10 my gedurighlick tergende 11 in mijn aengesichte: 12 in hoven offerende, ende roockende 13 op tichelsteenen.

4

Sittende 14 by de graven, soo vernachten sy 15 by de gene die bewaert worden, 16 etende swijnen vleesch, ende daer is 17 sop van grouwelicke dingen in hare vaten.

5

Die daer 18 seggen, 19 Houdt u tot u selven, ende en naeckt tot my niet, want 20 ick ben 21 heyliger dan ghy: Dese 22 zijn een roock in mijn neuse, een vyer 23 den gantschen dagh brandende.

6

Siet 24 het 25 is voor mijn aengesichte geschreven: 26 Ick en sal niet swijgen, maer ick sal vergelden, ja 27 in haren boesem sal ick vergelden,

7

Uwe ongerechtigheden, ende uwer vaderen ongerechtigheden te gelijcke, seyt de HEERE, die geroockt hebben op de bergen, ende 28 my smaetheyt aengedaen hebben op de heuvelen: daerom 29 sal ick

30 haer vorigh werckloon in haren boesem weder toe meten.

8

Alsoo seyt de HEERE, 31 Gelijck wanneer men most in een bos druyven vind, men seyt, En verderftse 32 niet, want daer is 33 een zegen in: alsoo sal ick het 34 om mijner knechten wille doen, 35 dat ickse niet alle en verderve.

9

Ende ick sal 36 zaet uyt Iacob 37 voort brengen, ende uyt Iuda 38 eenen erfbesitter 39 van mijne bergen: ende mijne uytverkorene 40 sullen het erffelick besitten, ende mijne knechten sullen aldaer woonen.

10

Ende 41 Saron sal tot een schaepskoije worden, ende 42 het dal Achors 43 tot een runder-leger, voor mijn volck dat my gesocht heeft.

11

Maer ghy verlaters des HEEREN, 44 ghy vergeters van den bergh mijner heyligheyt, ghy 45 aenrichters eener tafel voor die 46 bende, ende 47 ghy opvullers des drancks 48 voor dat getal.

12

49 Ick sal u-lieden oock ten sweerde tellen, dat ghy alle u ter slachtinge 50 sult krommen, om dat ick 51 hebbe geroepen, maer ghy en hebt niet geantwoort, Ick gesproken hebbe, maer ghy en hebt niet gehoort, maer hebt gedaen dat quaet was in mijne oogen, ende hebt verkoren ’t gene daer ick geenen lust aen en hebbe.

13

Daerom seyt de Heere HEERE alsoo, Siet mijne knechten 52 sullen eten, doch ghylieden sult hongeren: siet, mijne knechten 52 sullen drincken, doch ghylieden sult dorsten: siet, mijne knechten sullen blijde zijn, doch ghylieden sult beschaemt zijn:

14

Siet, mijne knechten sullen juychen 53 van goeder herten, maer ghylieden sult schreeuwen van weedom des herten, ende van verbrekinge des geests sult ghy huylen.

15

Ende ghylieden sult uwen name mijnen uytverkorenen 54 tot eene vervloeckinge laten: ende de Heere HEERE sal 55 u-lieden dooden, maer sijne knechten sal hy met 56 eenen anderen name noemen:

16

Soo dat, 57 wie sich zegenen sal op aerden, die sal sich zegenen 58 in den Godt der waerheyt: ende wie 59 sweeren sal op aerden, die sal sweeren 58 by den Godt der [kolom] waerheyt, om dat 60 de vorige benauwtheden sullen vergeten zijn, ende om datse voor mijne oogen verborgen zijn.

17

Want siet, 61 ick scheppe nieuwe hemelen, ende 62 een nieuwe aerde: ende de vorige dingen en sullen niet [meer] gedacht worden, noch en sullen 63 in het herte niet op komen.

18

Maer weest ghylieden vrolick, ende verheught u tot in der eeuwigheyt 64 [in] het gene dat ick scheppe: want siet, 65 ick scheppe Ierusalem eene verheuginge, ende 66 haer volck eene vrolickheyt.

19

Ende 67 ick sal my verheugen 68 over Ierusalem, ende vrolick zijn 68 over mijn volck: ende 69 in haer en sal niet meer gehoort worden 70 de stemme der weeninge, noch de stemme des geschreeuws.

20

71 Van daer en sal niet meer wesen 72 een zuygelingh van [weynigh] dagen, noch een oudt man die 73 sijne dagen niet en sal vervullen, want een jongelingh sal sterven 74 hondert jaer oudt zijnde, maer een sondaer hondert jaer oudt zijnde, sal vervloeckt worden.

21

Ende 75 sy 76 sullen huysen bouwen ende bewoonen: ende sy sullen wijngaerden planten, ende der selver vrucht eten.

22

77 Sy en sullen niet bouwen, dat het een ander bewoone, sy en sullen niet planten, dat het een ander ete: want de dagen mijnes volcks sullen zijn 78 als de dagen eenes booms, ende mijne uytverkorene sullen het werck harer handen 79 verslijten.

23

Sy en sullen niet 80 te vergeefs arbeyden, nochte baren 81 ter verstooringe: 82 want sy zijn 83 het zaet der gezegenden des HEEREN, ende 84 hare nakomelingen met haer.

24

Ende het sal geschieden 85 eer sy roepen, soo sal ick antwoorden: terwijle dat sy noch spreken, soo sal ick hooren.

25

86 De wolf ende het lam sullen 87 t’samen weyden, ende 88 de leeuw sal stroo eten, als een runt, ende 89 stof sal de 90 spijse der slange zijn: sy en sullen geen quaet doen noch verderven op mijnen gantschen heyligen bergh, seyt de HEERE.


Vorige Volgende