Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments

Psalm Cxxix.

De verdruckingen Israëls, of der gemeynte Godes zijn menigerley, maer Godt helptse uyt die alle, ende hare vyanden sullen vergaen.

1

¹ EEn Liedt Hammaaloth. ² Sy hebben my dickwils benauwt ³ van mijner jeught af, segge nu ⁴ Israël:

1 Siet Psalm 120.1.

2 Te weten, mijne vyanden.

3 D. van dier tijt af doe ick in Egypten van een kleyn hoopken volcks tot eene groote menighte gewassen ben: Ofte, van dier tijt af, doe Godt met Abraham onser aller vader een verbont gemaeckt heeft: Men kan het oock van Iacob verstaen, die van Esau is vervolght geweest van sijner jeught af.

4 D. het volck van Israël, de gemeynte Godts, als Psalm 128. vers 6.

2

Sy hebben my dickwils van mijner jeught af benauwt: evenwel en hebben sy my niet overmocht.

3

⁵ Ploegers ⁶ hebben op mijnen rugge geploeght: sy hebben hare ⁷ voren langh getogen.

5 Verstaet hier door de ploegers, de zaeijers der ongerechtigheyt, als Iob 4.8.

6 De sin is, Gelijck een lant met den ploegh wort doorsneden: Alsoo hebben de boose menschen my gepijnight ende gemartert. Vergelijckt Iesa. 51.23.

7 Of, vore, in’t Hebreeusch is ’t een en ’t ander: Ende verstaet door de voren der godtloosen, hare lasteringen ende wrevelmoedigheyt, die lange geduert heeft.

[fol. 273r[fol. 272r]]

4

De HEERE die rechtveerdigh is, ⁸ heeft de touwen der godtloosen afgehouwen.

8 Verstaet door de touwen der boosen, hare raetslagen ende aenslagen, t’samenspannende om den ploegh der ongerechtigheyt te trecken. Siet Iesa. 5. vers 18. D. de Heere heeft ons uyt hare macht verlost, ende het jock der dienstbaerheyt verscheurt.

5

⁹ Laetse beschaemt ende achterwaerts gedreven worden, alle die ¹⁰ Zion haten.

9 D. en laet de hope der vyanden van ons te verdelgen, geenen voortgangh hebben. Anders, sy sullen, etc. ende alsoo in het volgende vers.

10 D. het volck Godes, ’t welck te Zion t’samen komt, om Godt te dienen.

6

^a Laetse worden als ¹¹ gras op de ¹² daken, ’t welck verdorret ¹³ eer men ’t uyttreckt:

a Iob 8.12. ende 40.10.

11 Siet 1.Reg. cap. 18. op vers 5.

12 In ’t lant Canaan waren de daken der huysen boven plat, daer gras op wies tusschen de glepen ofte t’samenvoegingen der steenen, ende aen de kanten.

13 Anders, eer men [den sickel] treckt, Te weten, om het gras af te maeijen.

7

¹⁴ Waer mede de maeijer sijne ¹⁵ hant niet en vult, noch de garvenbinder sijnen ¹⁶ arm.

14 Hy wil seggen, dat de godtloose tot haren volkomenen wasdom ofte ouderdom niet en komen: Ofte, dat sy tot het uytvoeren harer booser aenslagen niet geraken en konnen.

15 Hebr. palm.

16 Ofte, schoot.

8

Noch die voorby gaen niet en seggen, De zegen des HEEREN zy ¹⁷ by u: ¹⁸ wy zegenen u-lieden in den name des HEEREN.

17 Ofte, over, ofte, op u.

18 D. wy wenschen u den zegen des Heeren, dat is, allen heyl ende welstant. Aldus pleghten de voorbygangers de maeijers ende andere die in ’t velt arbeydden, te groeten. Sommige nemen dese laetste woorden als een antwoorde der gener die gezegent wierden. Vergelijckt boven 118.26. met d’aenteeckeninge, Ruth 2.4.