Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments

Psalm xc.

Mose lovende Godes voorsichtigheyt ende macht, beschrijft de swackheyt, elende, ende kortheyt des menschelicken levens: Godt biddende, dat hy hem, ende alle menschen deselve recht leere kennen.

1

¹ EEn gebedt Mosis ² des mans Godes. Heere, ghy zijt ons geweest een ³ toevlucht ⁴ van geslachte tot geslachte.

1 Men houdt het daer voor, dat Moses dit gebedt gesproken heeft, als het volck van Israël in de woestijne gesondight hadde. Siet Numer. cap. 14.

2 Siet Deuter. 33. vers 1. ende Iud. 13. vers 6.

3 Te weten, in alle onse elenden. Siet Exod. 33.14. Deut. cap. 8. vers 15. ende 33.27. Hebr. een wooninge, vertreck.

4 Hebr. in geslachte ende geslachte, D. by alle geslachten: Of, tot allen tijden.

2

⁵ Eer de bergen geboren waren, ende ghy de aerde ende de werelt voort gebracht haddet: ja van eeuwigheyt tot eeuwigheyt zijt ghy Godt.

5 Dat is, eer de bergen gelijck uyt den afgront getogen waren. siet gelijcke wijse van spreken Genes. 2 vers. 4. Iob 15.7. ende 38. versen 28, 29. Iesa. 51. vers 2.

3

Ghy doet den mensche ⁶ weder keeren tot verbrijselinge: ende seght, ⁷ Keert weder ghy menschen kinderen.

6 Dat is, tot sulcken staet dat hy vergruyst, ende als gereven wort soo kleyn als stof. siet Gen. 3. vers 19.

7 T.w. ’t lichaem ter aerde, Psal. 146. vers 4. Ende de Geest tot Godt, Eccles. 12. vers 7.

4

⁸ Want duysent jaren zijn in uwe oogen, als de dagh van gisteren, als hy voorby gegaen is: ende ⁹ [als] eene nachtwake.

8 Hij wil seggen, Of schoon yemant duysent jaer leefde, soo moet hy doch sterven, ende ghy neemt hem het leven soo licht, als of hy maer eenen dagh, ofte eene weke geleeft en hadde, 2.Petr. 3. vers 8. Anders, maer duysent jaren, etc. siende op het 2 vers, om uyt te drucken het onderscheyt datter is tusschen den sterflicken mensche ende den eeuwighduerenden Godt.

9 Hebr. [als] de wacht in der nacht; D. een vierde part van eenen nacht, want de nacht in vier waken placht gedeylt te worden. siet Marc. 13.35. ende Ioan. 11.9.

5

¹⁰ Ghy overstroomtse, sy zijn [gelijck] eenen slaep: ¹¹ in den morgenstont zijnse gelijck het gras [dat] verandert.

10 Als of hy seyde, Soo subijtelick als een watervloet wech ruckt ende afspoelt al wat hy ontmoett.

11 Hy wil seggen, de menschen en zijn nauwelick geboren, of sy vergaen terstont, verstaende door den morgenstont de jeught, ofte kintsche jaren.

6

In den morgenstont bloeyt het, ende ¹² het verandert: des avonts wort het afgesneden, ende het verdorret.

12 D. het wort vernieuwt in schoonheyt. Vergel. Iob 14.7. Iesa. 40.31. Sommige nemen’t van de haestige veranderinge tot verderf.

7

Want wy vergaen ¹³ door uwen toorn: ende door uwe grimmigheyt worden wy verschrickt.

13 Die van wegen onse sonden over ons ontsteken is.

8

Ghy stelt onse ongerechtigheden voor u: onse ¹⁴ heymelicke [sonden] ¹⁵ in het licht uwes aenschijns.

14 Die voor de oogen der menschen verborgen zijn, ende die wy dickwils selfs niet en weten of en achten. Siet Psalm 19. vers 13. ende Iob 20.11.

15 T.w. hebt ghyse gestelt, datse klaerlick voor u aengesichte blijcken. siet Psalm 51.11. 1.Corinth. 4.5. ende Hebr. cap. 4. vers 13.

9

Want alle onse dagen ¹⁶ gaen henen door uwe verbolgentheyt: wy brengen onse jaren door, ¹⁷ als een gedachte.

16 And. wenden haer.

17 D. seer snellick: And. als een woort, ’t welck een geluyt is, dat niet en duert, maer ’t verdwijnt haestelick in de lucht.

10

Aengaende de dagen onser jaren, daer in zijn ¹⁸ seventigh jaer: of soo wy ¹⁹ seer sterck zijn, tachtentigh jaer: ende ²⁰ het uytnemenste van dien, ²¹ is moeyte ende verdriet: want het wort snellick afgesneden, ende wy vliegen daer henen.

18 T.w. gemeynelick, of schoon sommige menschen langer leven.

19 Hebr. in sterckten, T.w. wanneer yemant seer sterck van natueren is.

20 Anders, de hooghmoedt ofte stoutigheyt van dien: D. het gene daer men stout ende moedigh op is, T.w. de sterckte des levens.

21 D. als men in ’t beste van sijn leven is, eer noch de oude dagen komen, soo is men al veel moeyte ende verdriet in dese werelt onderworpen.

11

²² Wie kent de sterckte uwes toorns, ende uwe verbolgentheyt ²³ na dat ghy te vreesen zijt?

22 T.w. alsoo, dat hy sorge drage, hoe hy van uwen toorn ontslagen mocht werden: Of, die sich wachte u met sijne sonden te vertoornen.

23 Hebr. na uwe vreesen. D. na dat ghy te vreesen, ofte vreeslick zijt.

12

Leert [ons] ²⁴ alsoo onse dagen tel-

24 And. recht tellen. Alsoo wort het Hebreeusch woort genomen Num. 27.7. ende 2.Reg. 7.9.

[fol. 262v]

len, ²⁵ dat wy ²⁶ een wijs herte bekomen.

25 Dat is, dat wy recht verstaende uwe gramschap tegen de sonde, u leeren vreesen, ende den korten tijt onses levens besteden tot uwen dienste, Iob 28.28.

26 Hebr. een herte der wijsheyt aenbrengen, ofte, toebrengen.

13

Keert weder HEERE, ²⁷ tot hoe lange? ende ²⁸ het berouwe u ²⁹ over uwe knechten.

27 T.w. vertoeft ghy: Ofte, sal’t dueren, dat ghy u van ons wendt: Of, eer ghy ons verlost. siet Psalm 6.4.

28 Anders, hebt berouw. siet Genes. 6. vers 6. Verstaet hier by, dat ghy ons soo swaerlick geslagen hebt.

29 D. over ons, die uwe knechten, ofte u volck zijn.

14

Verzadight ons ³⁰ in den morgenstont met uwe goedertierenheyt, soo sullen wy juychen; ende verblijdt zijn ³¹ in alle onse dagen.

30 Als of hy seyde, Bewijst ons vroegh uwe goedertierenheyt, na den duysteren nacht der verdruckinge.

31 Dat is, alle de dagen onses levens.

15

Verblijdt ons ³² na de dagen [in dewelcke] ghy ons gedruckt hebt: [na] de jaren [in dewelcke] wy het quaet ³³ gesien hebben.

32 De sin is, gelijck ghy ons lange tijt hebt bedroeft met sware plagen: verheught ons weder alsoo in de toekomende tijden met uwe genadige hulpe.

33 D. gevoelt ende geleden hebben, als Psalm 16. vers 10. ende 89.49. Siet oock Psalm 4. vers 7.

16

Laet ³⁴ u werck aen uwe knechten ³⁵ gesien worden, ende ³⁶ uwe heerlickheyt ³⁷ over hare kinderen.

34 Dat is, de volkomene verlossinge uyt alle onse elenden.

35 Ofte, verschijnen.

36 D. de verlossinge door dewelcke uwe heerlickheyt openbaer gemaeckt worde: T.w. uwe macht, goedertierenheyt, ende wijsheyt.

37 Dat is, over hare nakomelingen, achtervolgens het verbont met hare vaderen opgerichtt.

17

Ende ³⁸ de lieflickheyt des HEEREN onses Godts zy over ons: ende ³⁹ bevestight ghy het werck onser handen over ons: ja het werck onser handen bevestight dat.

38 Of, dat oock de HEERE onse Godt eenen lust aen ons hebbe.

39 Dat is, regeert al ons voornemen ende doen alsoo, dat het van nu voortaen altoos door uwe genade vast ende bestendigh blijve: want sonder Godt en vermogen wy niet, Ioan. 15.5. Iacob. 1.17.