Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments

Psalm Lxxxviij.

Een gebedt des Propheten, stellende voor oogen de aenvechtingen, ende menighvuldige swarigheden die hy geleden heeft: leerende alle geloovige, dat sy haer in tegenspoet tot Godt sullen keeren, ende van hem troost verwachten.

1

¹ EEn ² Liedt, een Psalm voor de kinderen Korah, voor den Oppersanghmeester, op ³ Machalath Leannoth: ⁴ Een onderwijsinge ⁵ Hemans des Ezrahiters.

1 Desen Psalm is de bedroefste ende klagelickste die in het geheele Psalmboeck is, van den beginne tot den eynde toe.

2 Siet d’aenteeck. Psalm 48. op vers 1.

3 Siet van ’t woort Machalath Psalm 53. vers 1. het beteeckent eygentlick swackheyt, maer hier is het de naem van een musijck-instrument, of, het begin van seker liedt.

4 D. een Psalm gemaeckt om het volck Godes te onderwijsen hoe het Godt sal aenroepen, als het in groote swarigheyt vervallen is.

5 Heman wort genoemt onder de voortreffelickste musicanten, ende wijse mannen, 1.Reg. 4. vers 31. 1.Chron. 6. vers 33. ende cap. 15. versen 17, 19. ende 16. vers 42.

2

O HEERE ⁶ Godt mijns heyls: ⁷ by dage, by nachte roepe ick voor u.

6 Dat is, die my tot noch toe hebt bewaert, ende voortaen bewaren sult, gelijck ick vastelick hope ende vertrouwe.

7 Hebr. des daeghs roepe ick, [ende] des nachts voor u.

3

Laet mijn gebedt ⁸ voor u aenschijn komen: neyght uwe oore tot mijn geschrey.

8 D. in uwe tegenwoordigheyt.

4

Want mijne ziele is ⁹ der tegenheden satt, ende ¹⁰ mijn leven raeckt tot aen het ¹¹ graf.

9 Hebr. der quaden. Ende der tegenheden zadt zijn, is te seggen, daer van overlast te zijn. Siet de aenteeck. Iob 7. op vers 4.

10 D. tusschen de doot ende my en is schier geen onderscheyt. Psalm 107. vers 18. wert het graf genoemt de poorte des doots.

11 Hebr. Scheol. siet Genes. 37. op vers 35.

5

Ick ben gereeckent met de gene die in den kuyl neder dalen: ick ben geworden als een man die krachteloos is:

6

¹² Afgesondert onder de doode, gelijck de verslagene, die in ’t graf liggen, die ghy niet meer ¹³ en gedenckt, ende sy zijn afgesneden van uwe hant.

12 Hebr. gevrijt, D. afgesondert, T.w. van de levendige, gelijck men de melaetsche, na de wet Godes, Levit. 13.46. van de bywooninge anderer menschen pleeght af te sonderen. siet 2.Reg. 15.5.

13 Te weten, om haer in dese werelt weder te brengen, Iob cap. 7. vers 7. ende 10. vers 21.

7

Ghy hebt my ¹⁴ in den ondersten kuyl geleyt, in duysternissen, in diepten.

14 Hebr. in eenen kuyl der leeghten, ofte, der onderste [plaetsen.]

8

Uwe grimmigheyt ¹⁵ leyt op my: Ghy hebt [my] neder gedruckt ¹⁶ met alle uwe baren, Sela!

15 Hebr. steunt.

16 Dit is gesproken by gelijckenisse, genomen van de zeebaren, daer mede de mensche wort overweldight. Siet een gelijcke maniere van spreken boven Psalm 42. vers 8. ende 2.Sam. cap. 22. vers 5.

9

Mijne bekende hebt ghy verre van my gedaen, ghy hebt my hen ¹⁷ tot eenen grooten grouwel gestelt: ¹⁸ ick ben besloten, ende en kan niet uyt komen.

17 Hebr. tot grouwelen, ofte, tot afgrijselickheden.

18 Dat is, ick en kan uyt het verdriet daer mede ick omvangen ben, niet geraken.

10

Mijn’ ooge treurt van wegen verdruckinge: HEERE, ick roepe tot u ¹⁹ den gantschen dagh: ick strecke ²⁰ mijne handen uyt tot u.

19 Ofte, alle dage, elcken dagh.

20 Hebr. mijne palmen.

11

²¹ Sult ghy wonder doen aen de doode? ofte sullen de overledene ²² opstaen? sullense u loven? Sela!

21 Te weten, in sulcker voege, datse in het graf liggende, noch eenigh gevoelen sullen hebben, om den Heere te loven, gelijck sy doen konden doe sy noch in ’t leven waren? hy wil seggen, haest u Heere, om my te redden, andersins moet mijn leven haest een eynde nemen.

22 Te weten, in dit tijdelicke leven, soo als sy dat in deser werelt genooten hebben. Siet Psalm 6. op vers 6.

12

Sal uwe goedertierenheyt in het graf vertelt worden? uwe getrouwigheyt ²³ in het verderf?

23 Het Hebreeusch woort Abaddon beteeckent eygentlick verderf, dies het bywijlen wort genomen voor de plaetse des verderfs: Oock somtijts voor het graf, of tombe. Siet Iob cap. 26. vers 6. ende cap. 28. vers 22.

13

²⁴ Sullen uwe wonderen bekent worden ²⁵ in de duysternisse? ende uwe gerechtigheyt in ²⁶ het lant der vergetenheyt?

24 Hebr. sal u wonder, etc.

25 Dat is, in de plaetse ende staet des doots, genoemt het lant der duysternisse, ende, de schaduwe des doots, Iob cap. 10. versen 21, 22.

26 Alsoo noemt hy d’aerde, ofte het graf, daer de doode inne geleyt worden, om dat deselve, soo veel aengaet den stant des lichaems, geen geheugenisse met allen en hebben van de saken deses tegenwoordigen levens: Ofte oock, om dat men de gene die onder d’aerde liggen, vergeet. Siet Iob cap. 10. vers 22. ende cap. 21. vers 21. ende Psalm 31.13. Eccles. cap. 8. vers 10. ende 9.5.

14

Maer ick, HEERE, roepe tot u: ende mijn gebedt komt u voor in den morgenstont.

15

HEERE, waeromme ²⁷ verstoot

27 Siet d’aenteeckeninge Iob cap. 19. op vers 7.

[fol. 261v]

ghy mijne ziele? [ende] verberght u aenschijn voor my?

16

²⁸ Van der jeught aen ben ick bedruckt ende ²⁹ dootbrakende: ick drage ³⁰ uwe vervaernissen: ³¹ ick ben twijfelmoedigh.

28 Anders, van de schuddinge, ofte ringelinge, daer mede ghy my geschudt ende geringelt hebt, ben ick bedruckt, etc.

29 Ofte, stervende, Te weten, door geduerige elende. Siet Numer. 17.12, 13.

30 Te weten, die ghy my hebt aengejaeght.

31 Ofte, twijfel-radigh, wanckelmoedigh, ick vertsage schier, niet wetende hoe ick’t hebbe: of, ick ben in twijfelmoedige quellingen, vreesende dat my noch meer quaets sal over komen.

17

³² Uwe hittige toornigheden gaen over my: ³³ uwe verschrickingen ³⁴ doen my vergaen.

32 Hebr. uwe brandingen.

33 T.w. met dewelcke ghy my verschrickt.

34 Ofte, drucken my.

18

Den gantschen dagh ³⁵ omringense my, als water: t’samen omgeven sy my.

35 Te weten, uwen toorn ende verschrickinge.

19

Ghy hebt vrient ende metgeselle verre van my gedaen: mijn bekende ³⁶ zijn [in] duysternisse.

36 D. sy versteken haer voor my, ende gaen als in’t doncker, alsoo dat ickse niet en sie, ende sy my niet meer sien noch kennen en willen. siet Iob 19.13, 14.