Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments

Psalm xlvij.

Een triumph-psalm der Kercke, ter eeren haers Koninghs Iesu Christi, in sijne hemelvaert, afgebeelt door het opbrengen der Arke des verbonts in Zion, ende in den tempel: met eene vermaninge aen alle volcken, ende prophetie van de beroepinge der Heydenen.

1

EEn Psalm: voor den ¹ Oppersanghmeester onder de ² kinderen van Korah.

1 Siet Psalm 4. op vers 1.

2 Siet Psalm 42. op vers 1.

2

Alle ghy volcken, klappet ³ in de hant: Iuychet Gode met eene stemme van vreughdengesangh.

3 Hebr. de palme: tot een teecken van blijdtschap ende vrolicke toestemminge. Vergel. Psalm 98.8. 2.Reg. 11.12.

3

Want de HEERE de Alderhooghste, is vreeslick: een groot Koningh, over de gantsche aerde.

4

Hy ⁴ brenght de volcken onder ons; ende de natien onder onse voeten.

4 Of, sal de volcken onder ons brengen, of, aenbrengen, aenleyden, ordineeren, schicken. Verstaet, niet alleen het lichaemlick onderwerpen der Heydenen te dier tijt, maer oock het geestelick onder het Nieuwe Testament, waer van Ioan. 10.16. Actor. 2.39, etc.

5

Hy ⁵ verkiest voor ons onse erffenisse; de ⁶ heerlickheyt Iacobs, dien hy ⁷ heeft lief gehadt, ⁸ Sela!

5 Ofte, sal ons verkiesen. Hier kan men beyds verstaen, soo ’t aerdtsche Canaan, als het hemelsche, ’t eerste besaten sy, het tweede verwachteden sy door geloove ende hope, Hebr. 11.15, 16.

6 Ofte, hoogheyt, uytnementheyt, uytstekentheyt: als daer waren, het Koninckrijck, Priesterdom, Tempel, etc. mitsgaders het geestelick beteeckende heerlick goet.

7 Ende uyt liefde hem verkoren, ofte, lief heeft, verstaende door Iacob, het volck Israël.

8 Siet Psalm 3. op vers 3.

6

Godt ⁹ vaert op met gejuych; de HEERE met geklanck der basuyne.

9 Ofte, is opgevaren, opgeklommen, opgekomen, opgetrocken. Gelijck geschiet is, als de Arke (op dewelcke Godt sijne tegenwoordigheyt vertoonde, ende die een voorbeelt Christi was) van David wert opgehaelt na Zion, 2.Sam. 6.15. 1.Chron. 13.8. ende 15.28. ende daer na van Salomo gebracht in den tempel, 2.Chron. cap. 5. ende voorts als de Heere Christus selfs ten hemel opvoer, Luce 24.51, 52. om van daer als Koningh alles te regeeren. Vergelijckt Psalm 2.6, 8, 9. ende Psalm 110.

7

Psalmsinget Gode, psalmsinget: psalmsinget onsen Koningh, psalmsinget.

8

Want Godt is een Koningh der gantscher aerde; psalmsinget [met] een ¹⁰ onderwijsinge.

10 Hebr. masckijl. Siet Psalm 32. op vers 1. Anders, een yeder die wijs, ofte, verstandigh is, ghy verstandige: item, verstandighlick, met onderlingh onderwijs, Coloss. 3.16. ofte, een onderwijs-psalm.

9

Godt regeert over de ¹¹ Heydenen: Godt sitt op den throon sijner heyligheyt.

11 Vergelijckt Psalm 22.29.

10

De ¹² Edele der volcken zijn versamelt [tot] het volck des Godts ¹³ Abrahams: want de ¹⁴ Schilden der aerde zijn Godes: hy is seer verheven.

12 Ofte, gewillige, vrywillige, die haer van selfs aenbieden, voluntarissen, (als men seyt) liberale: welcken naem Princen ende Edelen gegeven wort, om dat hen goethertigheyt ende liberaelheyt betaemt ende verciert. Siet Iob 12. op vers 21.

13 D. welck volck het geloove Abrahams heeft, Rom. 4.16. dien Godt belooft hadde, dat in sijn zaet alle volcken souden gezegent worden, het welcke sagh op de beroepinge der Heydenen, waer van hier oock gesproken wort. Vergelijckt Psalm 22.28, 29, 30, 31. Ephes. cap. 2. versen 13, 18, 19. ende 3.6. Of aldus: De Edele der volckeren zijn versamelt [te weten] het volck des Godts Abrahams.

14 D. de volkomene, ofte, alle beschuttinge ende bescherminge der menschen in ’t gemeyn, ende sijns volcks in ’t bysonder, komt Godt alleen toe, die de rechte Schuts ende Schermheer is. Vergelijckt Psalm 89.19. 1.Timoth. 4.10. dies hy oock aller eere, lof ende prijs weerdigh is. Oock kan men dit verstaen van Magistraten ende Regenten op aerden, die Godt gestelt heeft om, als schilden, de gemeynte te beschermen. Vergelijckt Hose. 4.18. Deser herten heeft hy alsoo in sijne hant, dat hyse gewilligh kan maken, om haer tot de gemeynschap van sijne Kercke te begeven, als in ’t begin deses verskens geseyt is.