Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments

Psalm xxviij.

David bidt seer vyerighlick voor sich selven, ende tegen sijne vyanden, welcker godtloosheyt hy beschrijft: ende gevoelende de vrucht sijns gebedts, looft hy Godt, ende bidt om de behoudenisse der gantscher Kercke.

1

[EEn Psalm] Davids. Tot u roep ick, HEERE; mijn rotzsteen, ¹ houdt u niet als doof van my af: ^a op dat ick niet, [soo] ghy u van my stille houdt, vergeleken en worde met de ^b gene die in den ² kuyl neder dalen.[kolom]

1 Of, swijght niet, zijt niet stille van my: verstaet u, ofte, uwe ooren van my afwendende, van my aflatende, sonder te spreken, ofte my te antwoorden, ende met der daet te bewijsen dat ghy my verhoort. Vergel. dese maniere van spreken met 1.Reg. 22. op vers 3. 1.Sam. 7.8. Iob 13.13. menschelick van Godt gesproken, die geseyt wort sich als doof te houden, ende te swijgen ende niet te antwoorden, als hy met datelicke hulpe noch niet en betoont, dat hy de gebeden der sijnen verhoort heeft. Anders, houdt u niet als doof tegen my: ende soo terstont, tegen my stille houdt, etc. Vergelijckt Iob 13. vers 13. met de aenteeckeninge.

a Psalm 143.7.

b Psalm 30.4.

2 D. in het graf, als doode. Ofte, gelijck verbijsterde beesten ende menschen ergens in eenen kuyl ofte groeve vallen ende omkomen.

2

Hoort de stemme mijner smeeckingen, als ick tot u roepe; als ick mijne ³ handen opheffe ⁴ na de aenspraeck-plaetse uwer heyligheyt.

3 Als dickwils in het bidden geschiede, tot een teecken van opheffinge des herten tot Godt, ende verwachtinge eenes zegens van hem, door den Mesia. Vergel. 1.Reg. 8. op vers 22. Psalm 88. vers 10. ende 141.2. Thren. c. 2. vers 19. ende 3. vers 41.

4 D. na uwe heylige aenspraeck-plaetse, daer de Arke des verbonts is een voorbeelt van den Messia. siet 1.Reg. 6. op vers 5.

3

En ⁵ treckt my niet wech met de godtloose, ende met de werckers der ongerechtigheyt, ^c die van vrede spreken met hare naesten; maer quaet is in haer herte.

5 D. brenght my niet om, treckt my niet na ’t graf met etc. Vergel. Ps. 26. op vers 9. ende siet Iob 21.33. ende cap. 24. vers 22. Ezech. 32. vers 20. alwaer het Hebr. woort in deselve beteeckeninge gebruyckt wort.

c Psalm 12.3. Ierem. 9.8.

4

Geeft hen na haer doen, ende na de boosheyt harer handelingen; geeft hen na harer handen werck; doet hare vergeldinge tot haer weder keeren.

5

Om datse niet en letten op de daden des HEEREN, noch op het werck sijner handen; soo sal hyse afbreken ende en salse niet ⁶ bouwen.

6 Dat is, die niet verhoogen tot eenen vasten ofte duersamen staet, item, niet voortplanten, ofte haer geslachte uytbreyden. Vergel. Genes. 16. op vers 2. Iob 22. op vers 23. Ier. cap. 24. vers 6. ende 31.28. item Prov. 14. op vers 1.

6

⁷ Gelooft zy de HEERE; want hy heeft de stemme mijner smeeckingen gehoort.

7 Hebr. gezegent.

7

De HEERE is mijne sterckte, ende mijn schildt, op hem heeft mijn herte vertrouwt, ende ick ben geholpen; dies springht mijn herte van vreughde, ende ick sal hem met mijn gesangh loven.

8

De HEERE is ⁸ haerlieder sterckte, ende hy is de sterckheyt der ⁹ verlossingen sijns Gesalfden.

8 Niet alleen mijne, maer oock sijner gantscher Kercke, aller geloovigen.

9 Ofte, behoudenissen, overwinningen sijns Gesalfden, D. die my, sijnen gesalfden, door sijne sterckte soo menighmael heeft verlost, of, de sterckte der verlossingen, ofte, des volkomenen heyls, (D. de volkomene heylsame sterckte) is sijn Gesalfde, T.w. de Messias, de Heere Christus, door David afgebeelt.

9

¹⁰ Verlost u volck ende zegent u erve; ende ¹¹ weydtse, ende ¹² verheftse tot in der eeuwigheyt.

10 Ofte, behoudt, geeft heyl.

11 Als een herder sijne schapen. siet Psalm 23.

12 Of, draeghtse.