5
Die sijn gelt niet geeft op 7 woecker; noch geen geschenck en neemt tegen den onschuldigen. Die dese dingen doet en sal niet 8 wanckelen in eeuwigheyt.
|
-
1
- Verstaet Godes huys, of sijne Kercke, soo strijdende op aerden, als in den hemel triumpheerende, afgebeelt door den Tabernakel, ende den bergh Zion. siet Psalm 2. op vers 6.
-
a
- Psalm 24.4. Iesa. 33.15.
-
2
- Siet Genes. 6. op vers 9.
-
3
- D. van herten, als wy gemeenlick seggen. Anders, die de waerheyt spreeckt, in sijn herte: D. niet dan vromigheyt ende getrouwigheyt by sich selven denckt ende voorneemt. Vergl. boven 10. op vers 6.
-
4
- Verstaet, in den mont, ofte, op de lippen. Vergel. onder Psalm 16.4. dit kan men verstaen, soo van eerst uyt te geven, als van het aennemen ende verspreyden der lasteringen, die van andere zijn uytgestroyt. Siet Exod. 20.7. Psalm 50.16. ende wijders Exod. 23.1. Levit. 19.16. Psalm 69.8. Ezech. 36.15.
-
5
- Die van wegen sijnen godtloosen wandel met recht van alle vrome verworpen wort.
-
6
- Hebr. eygentlick, tot quaet, of, tot quaet doen, D. waer door hy sich selven soude beschadigen. De sin is, al merckt hy dat sijnen gedanen eedt hem schadelick sal zijn, soo en wederroept hy dien nochtans niet, liever willende schade lijden, als eenen rechtmatigen eedt by Godt gedaen, verbreken. And. heeft hy [sijnen] naesten gesworen, soo en verandert hy niet.
-
7
- Siet Levit. cap. 25. op vers 36.
-
8
- Of, vervallen, verschoven, versett, verstooten worden, T.w. uyt den stant der gelucksaligheyt: D. hy sal in eeuwigheyt niet verloren gaen, als de Heere Christus spreeckt Ioan. 10.28. Vergel. Psal. 10.6. ende 16.8. ende 21.8. ende 55.23. ende 62.3. vergeleken met vers 7. aldaer. ende 66.9. Prov. 10.25, etc.
|