Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments

Het xvij. Capittel.

Godt bevestight Aarons beroepinge door het mirakeleus bloeijen sijnes stafs alleen, vers 1, etc. Die ter gedachtenisse wort wech geleyt, 10. het volck wort hier door seer verschrickt, ende soeckt troost by Mose, 12.

1

DOe sprack de HEERE tot Mose, seggende:

2

Spreeckt tot de kinderen Israëls, ende ¹ neemt van hen, voor elck vaderlick huys eenen staf, van alle hare ² Oversten, na het huys harer vaderen, twaelf staven: eens yegelicken naem sult ghy schrijven op sijnen staf:

1 Hebr. neemt van by hen staf, staf, na een huys des vaders, etc.

2 Siet bov. cap. 2.

3

Doch Aarons naem sult ghy schrijven op den staf van Levi: want een staf salder zijn voor het ³ hooft des huyses harer vaderen:

3 D. voor elck hooft, voor elcken Vorst, ofte, Oversten des vaderlicken huyses. De sin is, Of ick wel de stamme Levi onderscheyden, ofte gedeylt hebbe in tween, T.w. de Priesterlicke linie van Aaron, ende de Leviten; soo sullen sy nochtans in desen t’samen gereeckent worden onder een hooft, namelick Aaron.

4

Ende ghy sultse wech leggen in de Tente der t’samenkomste: voor de ⁴ getuygenisse, ^a daer henen ick ⁵ met u-lieden t’samen komen sal.

4 D. voor de Arke des verbonts, daer in de tafelen des verbonts lagen, zijnde eene getuygenisse van Godes wille.

a Exod. 25.22.

5 Of, met, tot, of, by u-lieden vergadert sal worden, ofte, t’samen komen sal, om u te spreken van alles, dat ghy den kinderen Israëls sult hebben aen te dienen: waer van de Tente der t’samenkomste voorneemlick den naem heeft. siet Exod. 25. vers 22.

5

Ende het sal geschieden; dat de staf des mans, welcken ick sal ⁶ verkoren hebben, sal ⁷ bloeijen: ende ick sal stillen de murmureeringen der kinderen Israëls ⁸ tegens my, dewelcke sy tegens ⁹ u-lieden murmureeren.

6 Tot het Priester-ampt.

7 Of, uytspruyten, uytbotten, uytschieten, ende soo vers 8.

8 Hebr. van over, of, tegens my, ofte, van my stillen, ofte, doen op houden, D. afwenden ende stillen: gelijck sulcke woorden in de Hebr. tale meer zijn, waer onder twee woorden moeten worden verstaen. siet Genes. 12. op vers 15. De sin is, Ick sal maken, dat sy af houden, van tegen my, ende met eenen tegens u, te murmureeren: want sy tegens u murmureerende, in der daet tegen my murmureeren. siet ond. vers 10.

9 Mose ende Aaron.

6

Mose dan sprack tot de kinderen Israëls, ende alle hare Oversten gaven aen hem ¹⁰ eenen staf, voor elcken Overste eenen staf, na het huys harer vaderen, twaelf staven: Aarons staf was oock ¹¹ onder hare staven.

10 Hebr. voor eenen Overste, ofte, Vorst, eenen staf, voor eenen Overste eenen.

11 Hebr. in het midden van hare staven.

7

Ende Mose leyde dese staven wech, voor het ¹² aengesichte des HEEREN, in de Tente der getuygenisse.

12 Siet boven op vers 4.

8

’t Geschiedde nu des anderen daeghs, dat Mose in de Tente der getuygenisse in gingh; ende siet, Aarons staf, voor den huyse Levi, bloeyde: want hy brachte bloeysel voort, ende bloessemde bloessem, ende ¹³ droegh amandelen.

13 And. rijpte amandelen, D. droegh amandelen, die aen het rijpen waren, of, allenghskens meer ende meer rijpende.

9

Doe bracht Mose alle dese staven ¹⁴ uyt van voor het aengesichte des HEEREN tot alle de kinderen Israëls: ende sy sagen het, ende namen, elck sijnen staf.

14 D. uyt het alderheylighste, daerse voor de Arke gelegen hadden.

10

Doe seyde de HEERE tot Mose: ^b Brenght den staf Aarons weder voor de getuygenisse, in bewaringe, tot een teecken voor de ¹⁵ wederspannige kinderen: alsoo sult ghy een ¹⁶ eynde maken van hare murmureeringen tegen my, dat sy niet en sterven.

b Hebr. 9.4.

15 Hebr. kinderen der wederspannigheyt.

16 Hebr. hare murmureeringen eyndigen, van my, ofte, van tegens, over my, Dat is, eyndigen, ende van my af wenden, doen op houden, maken datse niet meer tegens my murmureeren. Siet boven op vers 5.

11

Ende Mose dede het: gelijck als de HEERE hem geboden hadde, alsoo deed’hy.

12

Doe spraken de kinderen Israëls tot Mose, seggende: Siet, wy ¹⁷ geven den geest, wy vergaen, wy alle vergaen.

17 Ofte, wy beswijcken, zieltoogen, zielbraken: ende soo in het volgende vers. Aldus spreken sy uyt grooten schrick ende verbaestheyt, sorgende dat het hen allen gaen mochte, als het rot van Korah: daer de HEERE hen ter contrarie met dit middel voor het verderf waerschouwde, toonende sijne barmhertigheyt, ende sijne lanckmoedigheyt. Siet versen 5, 10.

13

Al die ¹⁸ eenighsins nadert, tot den Tabernakel des HEEREN, sal sterven: ¹⁹ sullen wy dan den geest gevende verdaen worden?

18 Hebr. die nadert, die nadert.

19 And. sullen wy dan gantschelick, geheelick, teenemael, ofte, alle te samen onder gaen? ofte, hebben sy ge-eyndight met onder gaen? D. salder dan geen eynde zijn met onder gaen?