Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments
(1657)–Anoniem Statenbijbel– AuteursrechtvrijWetten aengaende de reynigheyt der Priesteren, in het eten der geheylighde dingen. Onreyn zijnde mochtense daer van niet eten, vers 1, etc. maer wel gereynight zijnde, 6. Geen doot aes, ende dat verscheurt was, mochtense eten, 8. Wie van het Heylige met hen eten mochte, ende wie niet, 10. Wet over de gene die door dwalinge van het Heylige gegeten hadden, 14. Wetten van vrywillige offeren, van hoedanige sy moesten zijn, 17. van wiens hant ontfangen, 25. hoe oudt, 26. Om te offeren niet met de moeder, 28. ende op den dagh van het offeren gegeten te worden, 29. het welcke al besloten wort met eene vermaninge tot gehoorsaemheyt, 31. | |
1DAer na sprack de HEERE tot Mose, seggende: | |
2Spreeckt tot Aaron, ende tot sijne sonen, datse sich van de Ga naar margenoot1 heylige dingen der kinderen Israëls die sy my Ga naar margenoot2 heyligen, Ga naar margenoot3 afsonderen, op datse Ga naar margenoot4 den naem mijner heyligheyt niet en ontheyligen: Ick ben de HEERE. | |
3Seght tot hen; Alle man onder uwe geslachten, die uyt uwen gantschen zade tot de heylige dingen, die de kinderen Israëls den HEERE heyligen, Ga naar margenoot5 naderen sal, als sijne Ga naar margenoot6 onreynigheyt op hem is, die selve Ga naar margenoot7 mensche sal van voor mijn aengesicht uytgeroeyt worden: Ick ben de HEERE. | |
4Niemant van den Ga naar margenoot8 zade Aarons die melaetsch is, ofte eenen vloet heeft, en sal van die heylige dingen eten, tot dat hy reyn is: mitsgaders die yet aenroert Ga naar margenoot9 dat onreyn is van een doot lichaem, Ga naar margenoota ofte yemant dien Ga naar margenoot10 het zaet der byligginge ontgaet. | |
5Ofte soo wie aengeroert sal hebben eenigh kruypende gedierte, daer van hy onreyn is, ofte eenen mensche, daer van hy onreyn is, Ga naar margenoot11 na alle sijne onreynigheyt: | |
6De mensche, dewelcke dat aengeroert sal hebben, die sal onreyn zijn tot aen den avont: ende hy en sal van die heylige dingen niet eten, maer sal sijn vleesch met water baden. | |
7Als de sonne sal onder gegaen zijn, dan sal hy reyn zijn: ende daer na sal hy van die heylige dingen eten; want dit is sijne Ga naar margenoot12 spijse. | |
8Ga naar margenootb Het doode aes, ende het verscheurde en sal hy niet eten, om daer mede onreyn te worden: Ick ben de HEERE. | |
9Sy sullen dan Ga naar margenoot13 mijn bevel onderhouden, op datse geene sonde Ga naar margenoot14 daer over en Ga naar margenoot15 dragen, ende Ga naar margenoot16 daer in sterven, als sy Ga naar margenoot17 die ontheylight souden hebben: Ick ben de HEERE, die Ga naar margenoot18 haer heylight. | |
10Oock en sal geen Ga naar margenoot19 vreemde ’t Heylige eten: een Ga naar margenoot20 bywoonder des Priesters, ende een daghlooner en sullen ’t Heylige niet eten. | |
11Wanneer dan noch de Priester eene ziele Ga naar margenoot21 met sijn gelt sal gekocht hebben, die sal daer van eten: ende de ingeboren van sijn huys, die sullen van sijne spijse eten. | |
12Maer als des Priesters dochter eenen Ga naar margenoot22 vreemden man sal toebehooren; sy en sal van het hef-offer der heylige dingen niet eten.[kolom] | |
13Doch als des Priesters dochter eene weduwe, ofte Ga naar margenoot23 verstootene sal zijn, ende geen Ga naar margenoot24 zaet hebben, ende tot haers vaders huys, Ga naar margenootc als in hare jonckheyt, sal weder gekeert zijn, soo salse van de spijse hares vaders eten: maer geen vreemde en sal daer van eten. | |
14Ende wanneer yemant het Heylige door dwalinge sal gegeten hebben; soo sal hy des selven vijfde deel daer boven toe doen, ende sal het den Priester Ga naar margenoot25 met het Heylige weder geven: | |
15Soo en sullen sy niet ontheyligen de heylige dingen der kinderen Israëls; die sy den HEERE sullen geheven hebben: | |
16Ende hen doen dragen de Ga naar margenoot26 ongerechtigheyt der schult, als sy hare heylige dingen souden eten: want ick ben de HEERE, die haer heylight: | |
17Voorder sprack de HEERE tot Mose, seggende: | |
18Spreeckt tot Aaron, ende tot sijne sonen, ende tot alle de kinderen Israëls, ende seght tot hen; Ga naar margenoot27 Soo wie uyt den huyse Israëls, ende uyt de Ga naar margenoot28 vreemdelingen in Israël is, die sijne offerhande sal offeren na alle hare Ga naar margenoot29 geloften, ende na alle hare vrywillige offeren, die sy den HEERE ten brand-offer sullen offeren: | |
19Het sal Ga naar margenoot30 na u welgevallen zijn; een volkomen manneken, van de runderen, van de lammeren, ofte van de geyten. | |
20Ghy en sult niet offeren yet, daer in een gebreck is: want het Ga naar margenoot31 niet aengenaem en soude zijn voor u. | |
21Ga naar margenootd Ende als yemant een danck-offer den HEERE sal offeren, uytsonderende van de runderen, ofte van de schapen eene gelofte ofte vrywilligh offer; het sal volkomen zijn, op dattet aengenaem zy, geen gebreck en sal daer in zijn. | |
22Het blinde, ofte gebrokene, ofte verlemde; ofte wratte, ofte Ga naar margenoot32 drooge schurftheyt, ofte etterige schurftheyt hebbende; dese en sult ghy den HEERE niet offeren: ende daer van en sult ghy den HEERE geen vyer-offer op den altaer geven. | |
23Doch eenen os, ofte Ga naar margenoot33 kleyn vee, te langh, ofte te verkrompen in leden; die sult ghy tot een vrywilligh offer Ga naar margenoot34 bereyden, doch tot eene gelofte en soude het niet aengenaem zijn. | |
24Het gedruckte, ofte gestootene, ofte gescheurde, ofte gesnedene en sult ghy den HEERE niet offeren: dat en sult ghy in uwen lande niet doen. | |
25Ghy en sult oock uyt de hant Ga naar margenoot35 des vreemden, van alle dese dingen uwen Gode geene spijse offeren: want hare verdorventheyt in haer is, in die selve is gebreck, sy en souden niet aengenaem zijn voor u. | |
26Wijder sprack de HEERE tot Mose, seggende: | |
27Wanneer een os, ofte lam, ofte geyte sal geboren zijn, soo sal die seven dagen onder sijne moeder zijn: daer na van den achtsten dagh, ende daer over sal hy aengenaem zijn, tot offerhande des vyer-offers den HEERE. | |
28Ghy en sult oock eenen os, ofte kleyn vee, hem, ende sijn jongh op een dagh niet slachten. | |
29Ende als ghy een lof-offer den HEERE sult slachten; na uwen wille sult ghy het slachten. | |
30Ga naar margenoote Het sal op den selven dagh gegeten worden, ghy en sult daer van niet over laten tot op den morgen: Ick ben de HEERE. | |
31Daerom sult ghy mijne geboden houden, ende deselve doen: Ick ben de HEERE. | |
[Folio 54v\Hooghtijden, ende--Sabbathen.]
| |
midden der kinderen Israëls Ga naar margenoot37 geheylight worde: Ick ben de HEERE, die u heylige; | |
33Die u uyt Egyptenlant uytgevoert hebbe, op dat ick Ga naar margenoot38 u tot een Godt zy: Ick ben de HEERE. |
|