Logo DBNL
Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments (Statenvertaling 1637) (2008)

Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments (Statenvertaling 1637)

(2008)–Anoniem Statenbijbel–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

Het xx. Capittel.

Sommige Outsten des volcks komen weder tot den Propheet, om Godt raet te vragen, vers 1. Godt laetse door den Propheet seggen, dat hy van haer niet gevraeght wil zijn, maer houdt haer voor sijne groote lanckmoedicheyt, ende de geduerige hartneckige afgoderyen harer voorvaderen, in Egypten, 5. inde woestijne, 13. ende in Canaan, 28. belooft nochtans sijn volck weder te vergaderen ende te herstellen door ’t Euangelium, 33. propheterende wederom, onder den naem van’t Suyderwout, de verstooringe van Ierusalem, ende Iuda, 46. de propheet klaecht over de bespottinge sijner lantslieden, 49.

1

ENde het geschiedde in’t 1 sevende jaer, inde 2 vijfde [maent], op den tienden der selver maent, datter mannen uyt de 3 Outsten Israëls quamen om den HEERE 4 te a vragen: ende sy saten neder voor mijn aengesichte.

2

Doe geschiedde des HEEREN woort tot my, seggende:

3

Menschen kint, spreeckt tot de Outsten Israëls, ende segt tot hen; Alsoo seyt de Heere HEERE, Comet ghy om my te vragen? 5 [soo waerachtich als] ick leve, so ick van u gevraecht worde, spreeckt de Heere HEERE!

4

Soudt ghyse b 6 recht geven, 7 soudt ghyse recht geven, ô menschen kint? maeckt hen de 8 grouwelen harer vaderen bekent.

5

Ende segt tot hen, Alsoo seyt de Heere HEERE, Ten dage als ick Israël 9 verkoos, c so 10 hief ick mijne hant op tot het 11 zaet van het huys Iacobs, ende maeckte my selven hen in Egyptenlant d 12 bekent, ja ick hief mijne hant tot hen op, seggende; Ick ben de HEERE uwe Godt.

6

Ten selven dage hief ick mijne hant tot hen op, dat ickse uyt Egyptenlant uytvoeren soude, in een lant, dat ick voor hen uytgespeurt hadde, 13 vloeyende van melck, ende honich, 14 ’twelck de cieraet is van alle landen.

7

Ende ick seyde tot hen, Een yeder werpe 15 de verfoeyselen sijner oogen wech, ende en 16 verontreyniget ulieden niet met 17 de dreckgoden van Egypten: Ick de HEERE ben uwe Godt.

8

Maer sy waren wederspannich tegen my, ende en wilden nae my niet hooren: 18 niemant en wierp de verfoeyselen sijner oogen wech, noch en verliet de dreckgoden van Egypten niet: daerom seyde ick, dat ick 19 mijne grimmicheyt over hen uytgieten soude, om 20 mijnen toorn tegen hen te volbrengen in’t midden van Egyptenlant.

9

Doch ick 21 dede’t 22 om mijnes Naems wille, op dat hy niet 23 ontheyligt en wierde voor de oogen der Heydenen, in welcker midden sy waren: aen 24 welcken ick my, voor 25 der selver oogen, bekent gemaeckt hebbe, om haer uyt Egyptenlant uyt te voeren.

10

Ende ick voerdese uyt e Egyptenlant, ende brachtse inde 26 woestijne:

11

27 Daer gaf ick hen mijne insettingen, ende maeckte hen mijne rechten bekent: f 28 dewelcke sose een mensche doet, sal door de selve leven.

12

Daer toe oock gaf ick hen mijne g 29 Sabbathen, om een 30 teecken te zijn tusschen my, ende tusschen hen, op datse souden weten, dat ick de HEERE ben, 31 diese heylige.

13

Maer het huys Israëls wiert wederspannich tegen my inde woestijne; sy en wandelden in mijne insettingen niet, ende verwierpen mijne rechten, dewelcke sose een mensche doet, sal door de selve leven: ende sy h 32 ontheylichden mijne Sabbathen seer, dat ick seyde, mijne grimmicheyt te sullen uytgieten over hen inde woestijne, om hen te verdoen.

14

Maer ick 33 dede ’t om mijnes Naems wille, op dat die niet ontheylicht en wierde, voor de oogen van die Heydenen, voor welcker oogen ick hen 34 uytvoerde;

15

Evenwel 35 hief ick oock mijne hant op tot hen inde woestijne: dat ickse niet en soude brengen in het lant dat ick [hen] ge-

geven hadde, 36 vloeyende van melck, ende honich, ’twelck de cieraet is van alle landen:

16

Daerom datse mijne rechten verwierpen, 37 ende in mijne insettingen niet en wandelden, ende mijne Sabbathen ontheylichden: want haer herte 38 wandelde hare dreckgoden na.

17

Doch mijne ooge verschoondese, dat ickse niet en verdorf, ende geene 39 voleyndinge met hen en maeckte inde woestijne.

18

Maer ick seyde 40 tot hare kinderen inde woestijne: 41 En wandelet niet inde insettingen uwer vaderen, ende en onderhoudet 42 hare rechten niet, ende en 43 verontreyniget u niet met hare dreckgoden.

19

Ick ben de HEERE uwe Godt, 44 wandelet in mijne insettingen, ende onderhoudet mijne rechten, ende doet de selve.

20

Ende 45 heyliget mijne Sabbathen: ende sy sullen tot een 46 teecken zijn tusschen my, ende tusschen ulieden, op dat ghy wetet, dat ick de HEERE uwe Godt ben.

21

Maer die kinderen waren [oock] wederspannich tegen my; sy en wandelden niet in mijne insettingen, ende mijne rechten en namense niet waer, om die te doen; de welcke, sose een mensche doet, sal door de selve leven: sy ontheylichden mijne Sabbathen; dat 47 ick seyde 48 mijne grimmicheyt te sullen uytgieten over hen, 49 volbrengende mijnen toorn tegen hen inde woestijne.

22

Doch 50 ick keerde mijne hant af, ende 51 dedet om mijnes Naems wille, op dat hy voor de oogen der Heydenen niet en soude 52 ontheylicht worden, voor welcker oogen ick hen uytgevoert hadde.

23

Ick 53 hief oock mijne hant tot hen op inde woestijne, dat ickse verspreyden soude onder de Heydenen, ende hen verstroyen inde landen.

24

Om datse mijne rechten niet gedaen en hadden, maer mijne insettingen verworpen, ende mijne Sabbathen ontheyliget hadden: ende 54 hare oogen achter de dreckgoden harer vaderen waren.

25

Daerom gaf ick hen oock 55 besluytingen, die 56 niet goet en waren; ende rechten 57 daer by sy niet leven en souden.

26

Ende ick 58 verontreynichde haer in hare giften, om dat sy 59 [door het i vyer] deden doorgaen 60 al dat de baermoeder opent: op 61 dat ickse verwoesten soude, ten eynde datse souden weten dat ick de HEERE ben.

27

Daerom, menschen kint, spreeckt tot het huys Israëls, ende segt tot hen, Alsoo seyt de Heere HEERE, Hiermede noch hebben my uwe vaderen gesmadet, datse 62 door overtredinge tegen my overtreden hebben.

28

63 Als ick hen 64 in’t lant gebracht hadde, over het welcke ick mijne hant opgeheven hadde, om het selve hen te geven, so sagen sy nae allen hoogen heuvel, ende alle 65 dicht geboomte, ende offerden daer hare offeren, ende gaven daer hare 66 tergende offerhanden, ende daer setteden sy haren lieflicken reuck, ende daer 67 offerden sy hare dranckofferen.

29

Ende ick seyde tot hen, Wat is die 68 hoochte, daer henen ghy gaet? nochtans is de name daer van genaemt, Hoochte, tot op desen dach toe.

30

Daerom segt tot den huyse Israëls; Alsoo seyt de Heere HEERE, 69 Zijt ghy 70 verontreynicht geworden 71 inden wech uwer vaderen, ende 72 hoereert ghy achter hare verfoeyselen?

31

73 Ia met het offeren uwer gaven, met uwe kinderen door het vyer te doen doorgaen, zijt ghy verontreynicht aen alle uwe dreckgoden tot op desen dach toe: ende soude ick van u gevraecht worden, ô huys Israëls? [Soo waerachtich als] ick leve, spreeckt de Heere HEERE, so ick van u gevraecht 74 worde!

32

Daerom, dat 75 in uwen geest opgeklommen is, 76 sal geensins geschieden, dat ghy segt, Wy sullen als de Heydenen, ende als de geslachten der landen zijn, dienende 77 hout, ende steen.

33

[Soo waerachtich als] ick leve, spreeckt de Heere HEERE: So ick niet met eene 78 stercke hant, ende 79 uytgestreckten arm, ende met eene 80 uytgegotene grimmicheyt 81 over u sal regeren!

34

Want ick sal u 82 uyt de volckeren voeren, ende u vergaderen uyt de landen, daer in ghy verstroyet zijt, door eene stercke hant, ende door eenen uytgestreckten arm, ende door eene uytgegotene grimmicheyt.

35

Daer toe sal ick u brengen 83 inde woestijne der volckeren: ende ick sal met u aldaer 84 rechten 85 aengesichte aen aengesichte;

36

Gelijck als ick gerecht hebbe met uwe vaderen inde woestijne van Egyptenlant; also sal ick met u rechten, spreeckt de Heere HEERE.

37

Ende ick sal u lieden 86 onder de roede doen doorgaen: ende ick sal 87 u brengen 88 onder den bant des verbonts.

38

Daer toe sal ick 89 die rebel zijn, ende die tegen my overtreden, uyt ulieden 90 uytsuyveren: ick salse 91 uyt het lant harer vreemdelingschappen 92 uytvoeren, ende sy en sullen 93 in’t lantschap Israëls 94 niet [weder] komen, ende ghy sullet weten, dat ick de Heere HEERE ben.

39

Ende ghylieden, ô huys Israëls,

alsoo seyt de Heere HEERE, 95 Gaet henen, dienet een yeder sijne dreckgoden, oock 96 hier na, dewijle ghylieden nae my niet en hooret: doch en ontheyliget niet meer 97 mijnen heyligen Naem, met 98 uwe giften, ende met uwe dreckgoden.

40

Want 99 op mijnen heyligen berch, op den hoogen berch Israëls, spreeckt de Heere HEERE, daer sal my 100 het gantsche huys Israëls inden lande dienen, sy alle: daer sal ick welgevallen 101 aen hen nemen, ende daer sal ick uwe 102 hef-offeren eysschen, ende de eerstelingen uwer heffingen met alle uwe 103 geheylichde dingen.

41

Ick sal een welgevallen aen u-lieden nemen 104 om den lieflicken reuck, wanneer ick u vande volckeren uytvoeren, ende u vergaderen sal uyt de landen, inde welcke ghy sult verstroyet zijn, ende ick sal in u 105 geheylicht worden voor de oogen der Heydenen.

42

Ende ghy sullet weten dat ick de HEERE ben, als ick u in’t lantschap Israëls gebracht sal hebben: in’t lant daer over ick mijne hant opgeheven hebbe, om het selve uwen vaderen te geven.

43

Daer 106 sult ghy dan gedencken aen uwe wegen, ende aen alle uwe handelingen, daermede ghy u 107 verontreynicht hebt, ende ghy sult van u selven eene 108 walginge hebben over alle uwe boosheden die ghy gedaen hebt.

44

So sult ghy weten, dat ick de HEERE ben, als ick met u gedaen sal hebben, 109 om mijns Naems wille, niet nae uwe boose wegen, nochte nae uwe verdorvene handelingen, ô huys Israëls, spreeckt de Heere HEERE.

45

Voorder geschiedde des HEEREN woort tot my, seggende

46

Menschen kint, 110 set u aengesichte 111 nae den wech van het Zuyden, ende 112 drupt tegen het Zuyden: ende propheteert tegen het 113 wout van het velt [in’t] Zuyden.

47

Ende segt tot het 114 Zuyder-wout; Hoort des HEEREN woort, Alsoo seyt de Heere HEERE, Siet ick sal 115 een vyer in u aensteken, ’twelck in u 116 allen k groenen boom, ende allen dorren boom verteeren sal: 117 de vlammende vlamme en sal niet uytgebluscht worden, maer daer door sullen verbrant worden 118 alle aengesichten van het Zuyden tot het Noorden toe.

48

Ende alle 119 vleesch sal sien, dat ick de HEERE dat aengesteken hebbe; ’t en sal niet uytgebluscht worden.

49

Ende ick seyde, Ach Heere HEERE! 120 sy seggen van my: Is hy niet een verdichter van 121 gelijckenissen?


Vorige Volgende