Logo DBNL
Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments (Statenvertaling 1637) (2008)

Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments (Statenvertaling 1637)

(2008)–Anoniem Statenbijbel–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

Het xiiij. Capittel.

Prophetie van de groote droogte, ende de elenden die in Iuda daer op souden volgen, vers 1, etc. een klaeglick ende vyerich gebedt des Propheten, om genade voor Iuda, 7. daer op hem Godt sijn voorbidden met bygevoegde redenen verbiedt, 10. De Propheet verontschuldicht het volck, soo veel hy kan, door de verleydinge der valsche Propheten, maer ten helpt niet, Godt wil die Propheten, ende het volck te samen straffen, 13. Den Propheet wort bevolen door weeklagen de elenden af te beelden, 17. hy bidt wederom seer klaeglick voor ’t volck, 19.

1

HEt woort des HEEREN, dat tot Ieremia geschiedt is, over de 1 saken der grooter droochte.

2

2 Iuda treurt, ende hare 3 poorten zijn 4 verswackt, sy zijn in’t 5 swart gekleedet ter aerden toe: ende Ierusalems geschrey 6 klimt op.

3

Ende hare 7 voortreffelicke senden hare 8 kleyne nae water: sy komen tot de 9 grachten, sy en vinden geen water, sy komen [met] hare vaten ledich weder; sy zijn beschaemt, ja worden schaemroot, ende 10 bedecken haer hooft.

4

Om dat het aerdrijck 11 gescheurt is, dewijle daer geen regen op der aerden en is: de ackerlieden zijn beschaemt, sy bedecken haer hooft.

5

Want oock de 12 hinden in’t velt werpen jongen, ende verlaten [die], om datter geen jonck gras en is.

6

Ende de wout-ezels staen op de hooge plaetsen, sy 13 scheppen den wint gelijck de 14 draken: hare oogen versmachten, om datter geen a kruyt en is.

7

15 Hoewel onse ongerechticheden tegen ons 16 getuygen, ô HEERE, 17 doet [het] om uwes naems wille: want onse afkeeringen zijn 18 menichvuldich, wy hebben tegen u gesondicht.

8

O Israëls 19 verwachtinge, sijn verlosser in tijt van benaeutheyt! waerom soudt ghy zijn als een 20 vreemdelinck in den lande? ende als een 21 reysiger, [die slechs] inkeert om te vernachten?

9

Waerom soudt ghy zijn als een 22 vertsaecht man? als een helt, [die] niet en kan verlossen? ghy zijt doch in’t midden van ons, ô HEERE, ende wy zijn 23 nae uwen Name genoemt, en verlaet ons niet.

10

Alsoo seyt de HEERE 24 van desen volcke; Sy hebben soo lief gehadt te 25 swerven, sy en hebben hare voeten niet bedwongen: daerom en heeft de HEERE geen welgevallen aen hen, 26 nu sal hy harer b ongerechticheyt 27 gedencken, ende hare sonden 28 besoecken.

11

Wijders seyde de HEERE tot my: c En bidt niet voor dit volck 29 ten goede.

12

d Of sy schoon vasten, ick en sal nae haer geschrey niet hooren, ende of sy schoon e brandoffer ende spijsoffer offeren, ick en sal aen haer geen welgevallen hebben: maer door ’tsweert, ende door den honger, ende door de pestilentie sal ickse f verteeren.

13

Doe seyd’ ick; Ach Heere HEERE, siet, die 30 Propheten seggen hen, Ghy en sult geen 31 sweert sien, ende ghy en sult geenen 32 honger hebben: maer 33 ick sal u eene 34 gewisse vrede geven in dese plaetse.

14

Ende de HEERE seyde tot my; Die Propheten propheteren valsch in mijnen Name; g Ick en hebse niet gesonden, nochte hen bevel gegeven, nochte tot hen gesproken: sy propheteren u lieden een 35 valsch gesichte, ende 36 waersegginge, ende 37 nieticheyt, ende haers herten bedriegerye.

15

Daerom seyt de HEERE alsoo; Aengaende de Propheten, die in mijnen Name propheteren, daer ickse niet gesonden en hebbe, ende sy [dan noch] seggen, Daer en sal geen sweert noch honger in desen lande zijn: die selve Propheten sullen door’t sweert ende door den honger verteert worden.

16

Ende het volck, tot welcken sy propheteren, sullen op de straten van Ierusalem wech-geworpen zijn van wegen den honger ende het sweert; ende daer en sal niemant zijn diese begrave, hen, hare wijven, ende hare sonen ende hare dochteren: alsoo sal ick hare 38 boosheyt over haer 39 uytstorten.

17

Daerom sult ghy dit woort tot hen seggen; h Mijne oogen sullen van tranen 40 nederdalen nacht ende dach, ende niet ophouden: want de 41 Ionckvrouwe der dochter mijns volcks, is gebroken [met] eene groote 42 breucke, eene 43 plage die seer 43 smertelick is.

18

So ick uytgae in’t velt, siet daer de verslagene van den sweerde; ende so ick in de stadt kome, siet daer de 44 krancke van honger: Ia 45 soo wel de Propheten

als de Priesters loopen om in’t lant, ende en 46 weten niet.

19

Hebt ghy dan Iuda 47 gantschlick verworpen? heeft uwe ziele eene walginge aen Zion? waerom hebt ghy ons geslagen, datter geene 48 genesinge voor ons en is? i Men wacht nae vrede, maer daer en is niet goets; ende nae tijt van genesinge, maer siet, daer is verschrickinge.

20

HEERE, wy kennen onse godtloosheyt, [ende] onser vaderen ongerechticheyt: want wy hebben k tegen u gesondicht.

21

En versmaedt [ons] niet, om uwes Naems wille; en 49 werpt den 50 throon uwer heerlickheyt niet neder: 51 gedenckt, en 52 vernieticht niet u verbont met ons.

22

Zijnder onder de 53 ydelheden der heydenen, die doen regenen? of kan den hemel 54 droppelen 55 geven? zijt l ghy 56 die niet ô HEERE onse Godt? daerom sullen wy op 57 u wachten; want ghy 58 doet alle die dingen.


Vorige Volgende