Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments (Statenvertaling 1637)
(2008)–Anoniem Statenbijbel– Auteursrechtelijk beschermdDe Coninck van Babel sendt gesanten met brieven, ende een geschenck aen Hizkia, vers 1. die haer alle sijne schatten toont, 2. waer over Iesaia hem aenspreeckt, ende de Babylonische gevanckenisse voorseyt, 3 etc. verg. 2.Reg. 20. van het 12 vers af. | |
1Ga naar margenoot1 TE dier tijt sondt Ga naar margenoot2 Merodach Baladan, de sone Baladans, de Coninck van Babel, brieven, ende een geschenck, aen Hizkia: want hy gehoort hadde, dat hy cranck geweest, ende [weder] sterck geworden was. | |
2Ende Hizkia verblijdde sich over haer, ende hy toonde hen Ga naar margenoot3 sijn schathuys, het silver, ende het gout, ende de speceryen, ende de beste olye, ende sijn gantsch wapenhuys, ende al dat gevonden wiert in sijne schatten: daer en was geen dinck in sijnen huyse, noch in sijne gantsche heerschappye, | |
[Folio 20r]
| |
dat Hizkia haer niet en toonde. | |
3Doe quam de Prophete Iesaia tot den Coninck Hizkia, ende seyde tot hem, Ga naar margenoot4 Wat hebben die mannen geseyt? ende, Van waer zijn sy tot u gecomen? ende Hizkia seyde, Sy zijn uyt verren lande tot my gecomen, uyt Babel. | |
4Ende hy seyde, Wat hebben sy gesien in uwen huyse? ende Hizkia seyde, Sy hebben alles gesien wat in mijnen huyse is, geen dinck en isser in mijne schatten, dat ick hen niet getoont en hebbe. | |
5Doe seyde Iesaia tot Hizkia: Hoort het woort des HEEREN der heyrscharen. | |
6Siet de dagen comen, dat al wat in uwen huyse is, ende wat uwe vaders opgeleyt hebben ten schatte tot op desen dach, nae Babel wech gevoert sal worden, daer en sal niets overgelaten worden, seyt de HEERE. | |
7Daer toe sullense van uwe sonen, die uyt u sullen voortcomen, die ghy gewinnen sult, nemen: datse Ga naar margenoot5 hovelingen zijn in het paleys des Conicks van Babel. | |
8Maer Hizkia seyde tot Iesaia, Het woort des HEEREN dat ghy gesproken hebt, is goet: oock seyde hy, Doch het zy vrede ende Ga naar margenoot6 waerheyt in mijne dagen. |
|