17
Om dat ick niet Ga naar margenoot36 uytgedelcht en ben Ga naar margenoot37 voor de duysternisse; ende dat Ga naar margenoot38 hy Ga naar margenoot39 van mijn aengesichte Ga naar margenoot40 de donckerheyt bedeckt heeft.
|
-
margenoot1
- Te weten, na so vele verdedingen, die ick tot bewijs van mijn onschult, ende oprechticheyt, voor desen gedaen hebbe. Ofte men kan dese woorden vraechs-wijse nemen: sal oock heden mijne klachte wederspannicheyt zijn?
-
margenoot2
- Te weten, die ick doe over mijne groote elende.
-
margenoot3
- Dat is, sy wort voor wedersporicheyt tegen Godt gehouden. Dit seyt Iob, om dat sijne verantwoordingen daer voor van sijne vrienden veroordeelt wierden. Vergel. bov. 4.5. ende 5.1. ende 8.2, 3. ende 11.2, 3. ende 15.4. ende 22.4, 5.
-
margenoot4
- Hebr. mijne hant: dat is, de hant Godts, daermede ick alsnu geplaecht, ende geslagen worde: want de hant Godts is voor Godts straffe genomen, die oock Iobs hant, ende straffe genaemt wort, om dat hyse dragen, ende lijden moeste. Siet boven 13.21. ende de aenteeck.
-
margenoot5
- D. swaerder dan ick met mijn suchten, ende klagen uytdrucken kan. Alsoo is het Hebr. woordeken hal oock gebruyckt, Psal. 89.8.
-
margenoot6
- Hebr. Wie sal geven, ick hebbe geweten, ende ick sal hem vinden. Siet van dese maniere van wenschen, bov. 6. op vers 8.
-
margenoot8
- Te weten, niet sijner strenger gerechticheyt, maer sijner vriendelicker genade in het vertrouwen, niet van eenige volmaecktheyt voor Godt, maer van onschult voor de menschen.
-
margenoot9
- D. mijne recht-sake, vergelijckt Num. 27.5. ende 1.Reg. 8.45.
-
margenoot10
- D. ordentlick aendienen, beleyden, ende verweeren.
-
margenoot11
- D. met redenen, om mijne sake te verdedigen; te weten, om te toonen, ende waer te maken, dat ick geen huychelaer en zy, daer voor ick van dese mijne vrienden gehouden worde. siet van het Hebreeusch woort boven 13. op vers 6.
-
margenoot13
- D. nae de volheyt sijns vermogens, ende de strengte sijner gerechticheyt.
-
margenoot14
- De volle maniere van spreken is boven 1.8. siet d'aent. De sin is, dat Godt bereyt soude zijn, om Iob te hooren, ende kennisse van de beschuldingen tegens hem gedaen, te nemen. And. hy soude [kracht] in my leggen; te weten, om voor sijne Majesteyt te bestaen: verre van daer, dat hy my door die verdrucken soude, ofte ten hardsten met my handelen. Iesa. 27.4, 8.
-
margenoot15
- Te weten, alwaer Godt sijn volle recht, ende absolute macht niet en soude in't werck stellen. Hy spreeckt ten aensien van het geschil, dat hy met sijne vrienden uytstaende hadde.
-
margenoot16
- T.w. vry verklaert zijnde van den selven over de beschuldingen, daer mede mijne vrienden my beswaren.
-
margenoot17
- Hy siet op 't gene, dat hy geseyt hadde, bov. vers 3. Och, of ick wiste, waer ick hem vinden soude! als of hy seyde, Ick en kan dat niet weten: hoe soude ick dan met hem handelen? want hy is onsienelick, ende onbegrijpelick, ende een vrywillich Werck-meester, niet zijnde gehouden sich aen yemant te openbaren tot sijnen gevalle. Vergel. bov. 9. vers 11.
-
margenoot18
- De sin is, dat de oordeelen Godts ons verstant te boven gaen, ende waermen sich keert, datmense niet en kan doorgronden.
-
margenoot19
- D. mijne genegentheyt, wille, bewegingen, voornemen, woorden, wercken, ende gantsche leven. Siet Genes. 6. op vers 12.
-
margenoot21
- D. ick sal reyn ende suyver bevonden worden over het gene, dat mijne vrienden my optijgen; even gelijck het gout suyver uyt den vyere komt, als het daer in geloutert is geweest.
-
margenoot22
- Hy geeft reden van 'tgene hy geseyt hadde in't voorgaende vers; ende wederleyt de beschuldingen van Eliphaz, bov. 22.5.
-
margenoot24
- D. ick hebbe sijnen wech, dat is, sijne geboden gestadelick gevolcht. Vergel. bov. 17.9.
-
margenoot26
- D. door sijne lippen, ofte mont uytgesproken, dat is, door hem selven, ofte door sijne dienaren.
-
margenoot27
- Verst. het dagelicks gesett, ende verordent onderhout mijnes lichaems: D. soo veel my daer toe noodich, ofte van Godt bescheyden is. Alsoo Gen. 47.22. Prov. 30.8. ende 31.15.
-
margenoot28
- D. in goede bewaernisse der memorie gehouden, ende als eenen weerdigen schat in't binnenste mijnes herten opgesloten, om daer aen te gedencken in al mijn doen, ende laten. Alsoo Psal. 119.11. Prov. 2.1, 7. ende 7.1.
-
margenoot29
- Als of hy seyde, Of ick schoon eene goede conscientie hebbe, nochtans dewijle het hem belieft my aldus te besoecken, wie kander tegen? wie sal daer over rekenschap van hem eyschen? Siet bov. 9.12. ende 11.10. Rom. 9.19.
-
margenoot30
- Hebr. eenen. ofte, als sommige: heeft hy eenich dinck voor.
-
margenoot31
- D. hy selve, te weten, Godt, Alsoo Levit. 26.30. Iesa. 1.14.
-
margenoot32
- Hebr. mijn besluyt: ofte, bescheyden deel, te weten, der straffen, die hy voorgenomen heeft over my te senden.
-
margenoot33
- Dat is, verborgene, ende doch rechtveerdige oordeelen.
-
margenoot34
- D. als ick betrachte dese sijne groote macht, oneyndelicke wijsheyt, ende vreesselicke strengicheyt.
-
margenoot35
- Dat is, bloode, swack, teer, ende als gebroken door al mijn lijden, ende door de vreese, die my de grootheyt sijner macht, ende Majesteyt indruckt. Siet deselve maniere van spreken, Deut. 20.3.
-
margenoot36
- D. niet wech genomen en ben uyt dese werelt door de doot.
-
margenoot37
- Hebr. van, ofte voor het aengesichte der duysternisse, dat is, eer de duysternisse over my quam: ofte, van wegen, dat is, uyt oorsake der duysternisse. Verstaet door dese, het lijden ende de elende, daer in hy stack. Siet Genes. 15. op vers 12. Hy is verwondert, dat hy door de grootheyt sijnes lijdens noch niet en was gestorven.
-
margenoot39
- D. van mijne kennisse, ende wetenschap; ten eynde dat ick dit mijn verdriet niet meer sien, nochte gevoelen en soude.
-
margenoot40
- Verst. de donckerheyt des doots, die den stervenden overkomt. Dese wort van yemants aengesichte bedeckt, soo lange hyse niet en siet, dat is, niet en sterft, maer in't leven behouden wort; waer van Iob een afschouw hadde, bov. 3.23. ende 6.8, 9. And. ende dat hy van mijn aengesichte de donckerheyt [niet] bedeckt en heeft. Dat is, dat hy van my dit lijden niet wech genomen en heeft, te weten door de doot, op dat ick het selve niet langer aenschouwen, nochte lijden en soude. Aldus is het woordeken niet uyt het voorgaende lidt van dit vers hier weder ingevoecht; ende het woort donckerheyt inden selven sin, als het voorgaende duysternisse genomen.
|