Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments (Statenvertaling 1637)

Het ij. Capittel.

David liggende op sijn sterf-bedde, vermaent Salomo tot een Godtvruchtich leven, ende tot kloecke regeringe, vers 1, etc. Hy belast hem Ioab te straffen, om sijne moorden, 5. Barzillai sijne weldadicheyt te vergelden, 7. ende Simei te straffen, 8. David sterft, 10. Salomo regeert, 12. Adonia versoeckt Abisag, 13. wort af-geslagen, ende gedoot, 22. Abiathar afgeset, 26. Ioab gedoot, 29. ende Simei, 36.

1

ALs nu de dagen Davids nae by waren, dat hy sterven soude; so geboot hy sijnen sone Salomo, seggende:

2

¹ Ick gae henen in den wech der gantscher aerde: so zijt sterck, ende ² weest een man.

1 Dese maniere van spreken hebben wy oock Ios. 23.14. ende beteeckent de scheydinge des menschen uyt dese werelt, door den lichamelicken doot, den welcken niemant en kan ontgaen, Hebr. 9.27.

2 Hebr. tot een man, Dat is, hoewel ghij nog jonck zijt, 1.Chron. 22.5. staet nochtans nae de deuchden van een man, meest gelegen in verstant, kloecken moet, ende gestadicheyt.

3

Ende ³ neemt waer de wacht des HEEREN uwes Godts, om te wandelen in sijne wegen, om te onderhouden sijne ⁴ insettingen, ende sijne geboden, ende sijne rechten, ende sijne ⁵ getuygenissen, ^a gelijck geschreven is in de wet Mose: ^b op dat ghy ⁶ verstandelick handelt in al wat ghy doen sult, ende al waer henen ghy u wenden sult.

3 Dese maniere van spreken wort elders van den dienst des Tabernakels gebruyckt, als Levit. 8.35. Num. 3.7. maer hier ende elders van de burgerlicke plichten die de Princen, ende andere Overste moeten waernemen, achtervolgende de ordre hen van Godt voorgeschreven. Siet Ios. 22.3. 2.Reg. 11.5. Doch het woort wacht wort oock overgeset bevel, beteeckenende in’t gemeyne al het gene de Heere ons voor geschreven heeft te doen ofte te laten. Siet Genes. 26. op vers 5.

4 Dese 3 eerste woorden worden soo onderscheyden, dat het eerste genomen wort voor de ceremoniale wetten: het tweede voor de wetten der seden; het derde voor de burgerlicke rechten. siet Gen. 26. op vers 5. Deut. 5. op vers 31.

5 Verstaet de leere der salicheyt die van Godes wille tegen ons, ende van onsen schuldigen plicht tegen hem volkomelick betuygen. siet Deut. 4. op vers 45.

a Deut. 17.18.

b Deut. 29.9. Iosu. 1.7.

6 Ofte, voorspoedich maeckt alles, etc. siet dese maniere van spreken, Deut. 29.9.

4

Op dat de HEERE bevestige sijn woort, dat hy over my gesproken heeft, ^c seggende: Indien uwe sonen haren ⁷ wech bewaren, om ⁸ voor mijn aengesichte trouwelick, met ⁹ haer gantsche herte, ende met hare gantsche ziele te wandelen: so en sal geen man, seyde hy, ¹⁰ u af-gesneden worden van den throon Israëls.

c 2.Sam. 7.12. Psal. 132.12.

7 D. sich in genegentheden, voornemen, woorden, ende wercken nae mijnen wille schicken. al soo ond. 8.25. 2.Reg. 20.3. 2.Chron. 6.16. Dit noemt Moses sijne ziele bewaren, Deut. 4.15.

8 D. oprechtelick als in de tegenwoorticheyt Godes, (die het herte kent) nae alle geboden te leven. siet 2.Reg. 20.3. ende 2.Chron. 6.16.

9 D. Godt te gehoorsamen, oprechtelick, ende sonder geveynstheyt, niet nae sommige, maer nae alle sijne geboden, welcke gehoorsaemheyt hy aensiet niet in hare natuere, nae dewelcke sy hier noch gebreckelick is, maer nae sijne genade in Christo, in den welcken sy volmaeckt is, Colos. 2.10.

10 De sin is, dat niemant van sijne nakomelingen ontbreken en soude, om te regeren. T.w. tot dat de Messias komen soude, wiens Coninckrijck eeuwich soude zijn.

5

So weet ghy oock wat Ioab de soon van Zeruja ¹¹ my gedaen heeft, [ende] wat hy gedaen heeft den tween krijchs-Oversten Israëls, ^d Abner den sone Ner, ende Amasa den sone Iether, die hy gedoodt heeft; ende heeft ¹² krijchs-bloet vergoten in vrede: ende hy heeft krijchs-bloet gedaen ¹³ aen sijnen gordel, die aen sijne lendenen was, ende aen sijne ¹⁴ schoenen, die aen sijne voeten waren.

11 Te weten, altijt seer trotsich tegen my geweest zijnde, om dat hy den Krijchs-lieden seer aengenaem was. Siet 2.Sam. 3.39. ende cap. 19. des selven boecks.

d 2.Sam. 3.27. ende 2.Sam. 20.10.

12 Hebr. heeft bloeden des krijchs geset: dat is, moorderijen aengerecht. Nu krijchs-bloet heet dat in den krijch vergoten wort, maer Ioab hadde bloet vergoten in tijt van vrede.

13 T.w. stekende sijn bloedich sweert in de scheede, na dat hy die twee mannen vermoort hadde.

14 Op de welcke van het bloet der doorstekenen gevallen is.

6

Doet dan ¹⁵ nae uwe wijsheyt, dat ghy ¹⁶ sijn grauwe hayr niet met vrede in’t graf laet dalen.

15 T.w. nae de welcke ghy wel occasie vinden sult om hem te straffen, also hy een man is tot nieuwicheden, ende beroerten genegen.

16 Hebr. sijne grijsicheyt, ofte, grauwicheyt. D. sijnen grauwen ouderdom. De sin is, dat Salomo niet en soude Ioab laten sterven sijne natuerlicke doot, maer een geweldige hem aendoen. Siet de verklaringe ond. vers 8. ende vergel. Genes. 42.38. ende 44.29. ende 31.

7

Maer den sonen ^e Barzillai des Gileaditers sult ghy weldadicheyt bewijsen, ende sy sullen zijn ¹⁷ onder de gene die aen uw’ tafel eten: want alsoo ¹⁸ naederden sy tot my, als ick vluchtte voor het aengesichte uwes broeders Absaloms.

e 2.Sam. 17.27. ende 19.31.

17 Hebr. Onder uwe tafel-eteren, dat is, die van de spijse uwer tafel eten.

18 T.w. my toebrengende, ende voorstellende allerley leeftocht, die ick in een dorre, ende woeste plaetse wel van doen hadde. Siet 2.Sam. 17.27, 28, 29.

8

Ende siet by u is Simei de soon van Gera, ¹⁹ de soon van Iemini uyt Bahurim, die my ^f vloeckte met eenen geweldigen vloeck, ten dage als ick ginck nae ²⁰ Mahanaim: doch hy quam af my te gemoete aen de Iordane, ende ick ²¹ swoer hem by den HEERE, seggende: ²² So ick hem met den sweerde doode!

19 And. een Benjaminijt. Siet Iudic. 19. op vers 16. ende 2.Sam. 16. op vers 11.

f 2.Sam. 16.5. ende 19.19.

20 Een stadt gelegen over de Iordane in’t lant Gilead, in de stamme Gads by de beke Iabbok. Van den oorspronck harer benaminge siet Gen. 32. op vers 2.

21 Siet 2.Sam. 19.23.

22 Hebr. so ick u met den sweerde doode, [Godt straffe my] ofte, [doe my dit ofte dat.] want de Hebreen in’t sweeren plegen de straffe te verswijgen. Siet Genes. 14. op vers 23.

9

Maer nu, en houdt hem ²³ niet onschuldich, dewijle ghy een wijs man zijt: ende ghy sult weten ²⁴ wat ghy hem doen sult, op dat ghy zijn grauw hayr met bloet in ’t graf doet dalen.

23 D. niet ongestraft blijven. Alsoo Exod. 20.7. ende 34.7. en Iob 9.28.

24 N. nae de wijsheyt die u de Heere gegeven heeft, latende aen dese bevolen zijn de maniere, hoe ghy hem ter doot brengen sult. Vergel. bov. vers 6.

10

Ende David ²⁵ ontsliep met sijne vaderen, ^g ende wert begraven, in de ²⁶ stadt Davids.

25 Siet bov. 1. op vers 21. ende Deut. 31. op vers 16.

g Actor. 2.29. ende 13.36.

26 Verstaet de burcht, alwaer David sijn huys hadde. alsoo ond. 3.1. Siet 2.Sam. 5.7. 1.Chron. 11.5. 2.Chron. 5.2.

11

De ²⁷ dagen nu die David geregeert heeft over Israël zijn veertich jaer; ^h seven jaren heeft hy geregeert in ²⁸ Hebron, ende in Ieruzalem heeft hy drie en dertich jaren geregeert.

27 D. den tijt.

h 1.Chron. 29.27.

28 De naem ener stadt, van de welcke siet Genes. 23. op vers 2.

12

ⁱ Ende Salomo sat op den Throon sijns vaders Davids: ende sijn Coninckrijcke wert seer bevesticht.

i 1.Chron. 29.23. 2.Chron. 1.1.

[fol. 155r]

13

Doe quam Adonia de soon van Haggith tot Bathseba, de moeder van Salomo, ende sy seyde; ²⁹ Is uwe komste vrede? ende hy seyde, Vrede.

29 Hebr. Is u komen vrede? alsoo 1.Sam. 16.4. Sy spreekt uyt vreese, dat hy moeyte maken soude, om dat hy nae het Coninckrijcke gestaen hadde: ’Tis soo veel, als of sy seyde: dient uwe komste tot welstant van het Coninckrijcke, ende van het gemeene beste? Wat vrede by den Hebreen beteeckent, Siet Genes. 37. op vers 14.

14

Daerna seyde hy, Ick hebbe een woort aen u: ende sy seyde, Spreeckt.

15

Hy seyde dan, Ghy weet dat het Coninckrijcke ³⁰ mijne was, ende het gantsche Israël ³¹ sijn aengesichte op my geset hadde, dat ick Coninck zijn soude: hoewel het Coninckrijcke omgewendt, ende mijnes broeders geworden is, ^{32 k} want het van den HEERE hem geworden is.

30 T.w. om dat ick de outste van mijnes vaders sonen ben. siet bov. 1. op vers 5.

31 D. hadde sijne oogen op my geworpen, hopende dat het Coninckrijcke mijne soude worden, ende my het selve gunnende. Vergelijckt Ierem. 42.15. met de aenteeckeninge.

32 Hy gelaet hem dat hy sijnen broeder Salomo het Coninckrijcke gunde, misbruyckende tot desen eynde den name des Heeren, ende seer listichlick verbergende sijn voornemen, het welcke was door middel van de Sunamitische eenen aenhanck te maken, ende alsoo het Coninckrijcke tot hem te trecken: het welcke de Coninck Salomo terstont wel gemerckt heeft; gelijck het blijckt uyt vers 22.

k 1.Chron. 22.9. ende 28.5.

16

Ende nu begeere ick van u eene eenige begeerte, ³³ en wijst mijn aengesichte niet af, ende sy seyde tot hem, Spreeckt.

33 D. en wilt mijne bede niet afslaen, alsoo vers 17. ende 20. 2.Chron. 6.42. Psal. 132. vers 10. Het tegendeel deser maniere van spreken, is, yemants aengesichte opnemen. Siet Gen. 19. op vers 21.

17

Ende hy seyde, Spreeckt doch tot den Coninck Salomo, want hy en sal u aengesichte niet afwijsen; dat hy my Abisag de Sunamitische ter vrouwe geve.

18

Ende Bathseba seyde, ’Tis goet, ick sal den Coninck voor u aenspreken.

19

So quam Bathseba tot den Coninck Salomo, om hem voor Adonia aen te spreken: ende de Coninck stont op, haer te gemoete, ende booch sich voor haer, daerna sat hy op sijnen throon, ende dede eenen stoel voor de moeder ³⁴ des Conincx setten, ende ³⁵ sy sat aen sijne rechterhant.

34 D. voor sijne moeder. ’T is eene maniere van spreken der Hebreen. alsoo ond. 8.1. ende 9.1. ende 11.9. Vergel. Genes. 5.5.

35 Zijnde aldus vereert met gelijcke weerdicheyt ende hoocheyt, als haren sone, ende dat nae de maniere van doen der groote heeren, dewelcke den genen die sy gelijcke eere, ofte de eerste naest hen toestaen, plegen tot hare rechterhant te stellen. Vergel. Matth. 20.21.

20

Doe seyde sy, Ick begeere van u een eenige ³⁶ kleyne begeerte, en wijst mijn aengesicht niet af; ende de Coninck seyde tot haer, Begeert, mijn moeder, want ick en sal u aengesicht niet afwijsen.

36 T.w. kleyne nae haer gevoelen, maer niet nae het oordeel des Conincx; gelijck blijckt uyt sijne antwoorde.

21

Ende sy seyde, Laet Abisagde Sunamitische aen Adonia uwen broeder ter vrouwe gegeven worden.

22

Doe antwoordde de Coninck Salomo; ende seyde tot sijne moeder; Ende waerom begeert ghy Abisag de Sunamitische voor Adonia? ³⁷ begeert oock voor hem het Coninckrijcke, (want hy mijn broe is, die ³⁸ ouder is dan ick ben) ja voor hem, ende voor ³⁹ Abjathar den Priester, ende voor Ioab den sone van Zeruja.

37 Salomo merckt waer henen de bede van Adonia streckte, namelick tot eene nieuwe beroerte, om door middel van het versochte houwelick, te bequamelicker tot het Coninckrijcke te geraken. Hierom, die haer begeerden groot te maken, hebben dese practijcke meermael gebruyckt. Siet 2.Sam. 3.7. ende 16.21.

38 Hebr. grooter, ofte meerder, te weten van ouderdom.

39 De welcke den Adonia toegedaen waren, sonder twijfel op dat sy in haer ampten, ende staten souden mogen blijven, ende vry van perijckel zijn.

23

Ende de Coninck Salomo swoer by den HEERE, seggende, Soo doe my Godt, ende soo doe hy daer toe, voorseker Adonia sal dat woort tegen sijn ⁴⁰ leven gesproken hebben.

40 Hebr. tegen sijne ziele, dat is, tot nadeel van sijn leven. Het woort ziele wort voor het leven dickwijls genomen. Siet Genes. 19. op vers 17.

24

Ende nu [soo waerachtich als] de HEERE leeft, die my bevesticht heeft, ^l ende my heeft ⁴¹ doen sitten op den throon mijns vaders Davids, ende die my ⁴² een huys gemaeckt heeft, gelijck als hy gesproken hadde: Voorseker Adonia sal heden ⁴³ gedoodt worden.

l 2.Sam. 7.12, 13.

41 D. als Coninck doen regeren. Alsoo 2.Reg. 10.3. ende 2.Chron. 23.20. Vergel. bov. 1. d’aenteeck. op vers 3.

42 D. een huysgesin, ende hof nae den staet, ende weerdicheyt eens Conincks. want het woort huys beteeckent dickwijls het geheele hof, ende den gantschen treyn der hovelingen. Siet Genes. 34. op vers 19.

43 Als hebbende de Conincklicke majesteyt gequetst.

25

Ende de Coninck Salomo ⁴⁴ sondt door de hant van Benaja den sone van Iojada, die ⁴⁵ viel op hem aen, dat hy sterf.

44 D. sondt Benaja, hem bevelende dat hy door sijne hant Adonia dooden soude. Siet Genes. 12. op vers 15.

45 T.w. met geweer, bequaem om hem te dooden. Alsoo oock versen 31, 32, 34, 46. Het 32 vers spreeckt van twee aenvallen die met den sweerde geschieden.

26

Ende tot Abjathar den Priester seyde de Coninck, Gaet nae ⁴⁶ Anatoth, op uwe ackeren, want ghy zijt ⁴⁷ een man des doots: maer ⁴⁸ op desen dach en sal ick u niet dooden, ^m om dat ghy de Arke des Heeren HEEREN voor het aengesichte mijns vaders Davids gedragen hebt, ende om dat ghy verdruckt zijt geweest, in alles waer in mijn vader verdruckt was.

46 De naem van eene Priesterlicke stadt, gelegen in de stamme Benjamins, alwaer Abiathar de Priester, ende Ieremia de Propheet geboren zijn. Siet van dese Iosu. 21.18. Ierem. 1.1.

47 D. des doots schuldich, ofte, die den doot weerdich is. Alsoo 2.Sam. 12.5. item, sonen des doots, 1.Sam. 25.16.

48 Het welcke aldus kan verstaen worden, dat Salomo met een minder straffe hem voor dese tijt heeft laten genoegen, hem houdende ondertusschen onder de doot schult, also dat so hy in toekomende tijden yet sulcx quame te bedrijven, hy ’t met de doot besueren soude.

m 1.Sam. 22.20. etc. 2.Sam. 15.24.

27

Salomo dan ⁴⁹ verdreef Abjathar; ⁵⁰ dat hy des HEEREN Priester niet en ware: ⁵¹ om te ⁿ vervullen ⁵² het woort des HEEREN, het welcke hy over het huys Eli te ⁵³ Silo gesproken hadde.

49 Niet dat Salomo hem van sijn Priester-ampt eygentlick heeft afgesett, want hy alreede by het leven Davids, om sijn misdaet tegen de Conincklicke Majesteyt begaen, afgeset was, als Zadok in sijn plaetse gesalft wiert. 1.Chron. 29.22. maer hy heeft hem verdreven, dat is, gebannen in sijn huys te Anathoth, waer uyt nootsakelick most volgen, dat hy ’t Priester-ampt te Ierusalem niet en konde bedienen: zijnde oock als politijckelick doot.

50 Hebr. van den Heere, ofte, des Heeren Priester te zijn.

51 Het welcke wel aldus van Salomo geschiet is, maer door het verborgen beleyt des Heeren, daer op Salomo misschien op dien tijt niet en heeft gedacht. siet de voorsegginge deser vervullinge, 1.Sam. 2.33. ende vergelijckt Matth. 13.35. ende 27.5. Ioan. 12.38. ende 19.25. welcke plaetsen aenwijsen dat de prophetien Godes seer dickwijls van den menschen buyten haer weten vervult worden.

n 1.Sam. 2.31, etc.

52 N. dat het huys Eli, het welcke van Ithamar afkomstich was, van het hooge-Priester-ampt verstooten soude worden, ende een ander huys in des selven plaetse soude komen. Het welcke vervult is in Zadok, die uyt den geslachte Eleazars voortkomstich was. Siet 1.Sam. 2.35. ende Vergel. Ezech. 44.15.

53 Een stadt in den stamme Ephraims, alwaer de Arke des Heeren langen tijt geweest is. Ios. 18.1. Iudic. 21.19. Psal. 78.60.

28

Als het geruchte tot Ioab quam (want Ioab hadde sich gewendt achter Adonia, hoe wel hy sich niet en hadde gewendt achter Absalom) so vluchtte Ioab tot de Tente des HEEREN, ^o ende ⁵⁴ vattede de hoornen des altaers.

o 1.Reg. 1.50.

54 Siet bov. cap. 1. op vers 50.

29

Ende het wert den Coninck Salomo aengeseyt, dat Ioab tot ⁵⁵ de Tente des HEEREN gevloden was; ende siet hy is by den altaer: Doe sondt Salomo Benaja den sone Iojada, seggende, Gaet henen, valt op hem aen.

55 De welcke met den altaer, door het bevel Godes in de woestijne gemaeckt, Exod. 36.1, 2, 3, etc. ende 38.1, etc. te deser tijt waren binnen Gibeon. 2.Chron. 1.3, 5.

30

Ende Benaja quam tot de Tente des HEEREN, ende seyde tot hem, Soo seyt de Coninck, Komt uyt, ende hy seyde, Neen, maer hier sal ick sterven: ende Benaja bracht de antwoorde weder aen den Coninck, seggende; Soo heeft Ioab gesproken, ende so heeft hy my geantwoordt.

31

Ende de Coninck seyde tot hem; Doet gelijck als ⁵⁶ hy gesproken heeft, ende valt op hem aen, ende begraeft hem: op dat ghy wech doet van my, ende van mijns vaders huys, dat bloet dat Ioab sonder oorsake vergoten heeft.

56 N. Ioab. ende verstaet dit nae de wet, Exod. 21.14.

32

So sal de HEERE ⁵⁷ sijn bloet op sijnen kop doen wederkeeren, om dat hy op twee mannen, rechtveerdiger ende beter dan hy, aengevallen is, ende die met den sweerde gedoodt heeft, ⁵⁸ daer het mijnen Vader David niet en wiste, Abner den sone van Ner, den krijchs-Oversten van Israël, ende Amasa den sone Iethers, den krijchs-Oversten van Iuda.

57 Te weten, dat hy met onrecht vergoten heeft. Godt keert het bloet van een ander op yemants kop, als hy de doot die hy eenen anderen moetwillichlick aengedaen heeft, wederom hem metter doot vergelt, ofte door hem selven, Genes. 4.11. ofte door den mensche, Genes. 9.6. alsoo ond. 2.44. Iud. 9.24. ende 57. 2.Sam. 15.8.

58 D. daer van mijn vader geen kennisse en hadde, eer ’t geschiedde, ende dat hy niet toe en stont, als ’t geschiet was. Siet 2.Sam. 3.28, 29. ende bov. vers 5.

33

Also sal haer ⁵⁹ bloet wederkeeren op den kop Ioabs, ende op den kop sijnes zaets ⁶⁰ in eeuwicheyt: maer David, ende sijn zaet, ende sijn huys, ende sijn throon sal vrede hebben van den HEERE tot in ⁶¹ eeuwicheyt.

59 Hebr. bloeden. Het woort bloet wort gestelt in’t getal van velen, niet alleene om dat Ioab twee mannen vermoort hadde, maer om dat dickwijls dit woort alsoo gestelt zijnde, beteeckent de schult ende straffe des doots die de dootslagers over sich brengen. Exod. 22.2, 3. Psal. 51.16. hoewel somtijts oock in het enckel getal. Genes. 42.22.

60 D. eenen langen tijt, soo lange als Ioabs vaderlick huys dueren sal. siet 2.Sam. 3.29. ende vergel. bov. 3.31. ende d’aenteeck.

61 Verst. ten aensien van den uyterlicken welstant eenen langen tijt, als recht te vooren, ende ten aensien van den geestelicken in Christo, eenen tijt sonder eynde.

34

Ende Benaja de soon van Iojada ginck op, ende viel op hem aen, ende doodde hem: ende hy wert begraven in sijn huys, in de woestijne.

35

Ende de Coninck settede Benaja den sone van Iojada in sijne plaetse over het heyr: ende ^{p 62} Zadok den Priester settede de Coninck in de plaetse van Abjathar.

p 1.Sam. 2.35.

62 Die al te vooren by ’t leven van David met toestemminge van de gantsche vergaderinge was gesalft. siet 1.Chron. 29.22. het welcke Salomo hier metter daet approbeert.

36

Daerna sondt de Coninck, ende riep Simei, ende seyde tot hem: bouwt u een huys in Ierusalem, ende woont aldaer: ende en gaet van daer niet uyt herwaert, ofte derwaert.

37

Want het sal geschieden ten dage uwes uytgaens, als ghy over de beke ⁶³ Kidron sult gaen, ⁶⁴ weet voor seker dat ghy ⁶⁵ den doot sterven sult: u ⁶⁶ bloet sal op uwen kop zijn.

63 Is geweest eene beke vloeyende tusschen Ierusalem, ende den Olijf-berch door een duyster dal Oostwaerts van de stadt. Siet van dese 2.Sam. 15.23. 2.Reg. 23.4. Ioan. 18.1.

64 Hebr. wetende weet. alsoo ond. vers 42.

65 Hebr. stervende sult sterven. Alsoo ond. vers 42.

66 Siet Levit. 20. op vers 9.

[fol. 155v]

38

Ende Simei seyde tot den Coninck; Dat woort is goet, gelijck als mijn heere de Coninck gesproken heeft, alsoo sal uw’ knecht doen: ende Simei woonde te Ierusalem vele dagen.

39

Doch het geschiedde met het eynde van drie jaren, dat twee knechten van Simei wechliepen tot ⁶⁷ Achis den sone van ⁶⁸ Maacha, den Coninck van ⁶⁹ Gath; ende men gaft Simei te kennen, seggende, Siet uwe knechten zijn in Gath.

67 Siet van desen, 1.Sam. 21.10.

68 And. genoemt Maoch. 1.Sam. 27.2.

69 De naem van eene stadt in den stamme Dans, die bewoont was van Reusen afkomstich uyt de Philistijnen, Ios. 11.22. gelijck oock de Reuse Goliath van dese stadt was. 1.Sam. 17.4.

40

Doe maeckte hem Simei op, ende sadelde sijnen ezel, ende tooch henen nae Gath tot Achis, om sijne knechten te soecken: so tooch Simei henen, ende bracht sijne knechten van Gath.

41

Ende het wert Salomo aengeseyt, dat Simei uyt Ierusalem, nae Gath getoogen, ende wedergekomen was.

42

Doe sondt de Coninck, ende riep Simei, ende seyde tot hem: Hebbe ic u niet be-eedicht by den HEERE, ende tegens u betuycht, seggende: Ten dage uwes uytgaens, als ghy sult herwaert, ofte derwaert gaen, weet voorseker dat ghy den doot sult sterven? ende ghy seydet tot my, Dat woort is goet, [dat] ick gehoort hebbe.

43

Waerom dan en hebt ghy den ⁷⁰ eedt des HEEREN niet gehouden; ende het gebodt dat ick over u geboden hadde?

70 Verst. den eedt by den naem des Heeren gedaen, den welcken Salomo hadde gevoegt by sijne dreygementen tegens Simei uyt-gesproken. Siet het voorgaende 42 vers.

44

Voorder seyde de Coninck tot Simei; ^q Ghy weet alle de boosheyt, die u herte weet, die ghy aen mijnen vader David gedaen hebt: daerom heeft de HEERE uwe boosheyt ⁷¹ op uwen kop doen wederkeeren.

q 2.Sam. 16.5, 6, 7.

71 Siet boven op vers 32.

45

Maer de Coninck Salomo is gesegent: ende de throon Davids sal bevesticht zijn voor het aengesichte des HEEREN tot in eeuwicheyt.

46

Ende de Coninck geboodt Benaja den sone Iojada, die ginck uyt, ende viel op hem aen, dat hy sterf: also ^r is het Coninckrijcke bevesticht in de hant van Salomo.

r 2.Chron. 1.1.