De spoorwagen, vol met zedelijke liederen

De welgemoede Zeeman.

Hoera! ik gaan de Oceaan

Bevaren met er spoed,

En laten Hollands oude vaân,

Steeds wemelen op den vloed,

Daar waar de Ruiter, Tromp, Piet, Hein,
Van Galen hunnen roem moog zijn,

Daar zal ik hoop ik lieve meid,

Eens zien of mijn geluk daar lijd. (bis.)

Het vaartuig ligt nu reeds gereed,

En stevend morgen heen,

Gevoeld gij soms nu hartenleed,

Ik bid staak uw geween,

[p. 50]

 

't Is voor welvaart voor het land,

 

Dat wij tot aan het verste strand,

 

Verzekeren rust en ware vreê,

 

Kom lieve meid het gaat na zee. (bis.)

3.

Na zee, 't is op de pekelplas,

 

Waarin drie daagsche strijd,

 

De Brit en Frank verloor kompas,

 

En koers van hun beleid.

 

Waar Zoutman fier met leeuwenmoed,

 

De Brit betwiste op den vloed,

 

Op Doggersbank bevocht de vreê,

 

Kom lieve meid het gaat na zee. (bis.)

4.

Denk eenz hoe dat de Zilvervloot,

 

Verwonnen door Piet Hein,

 

Gebragt wierd binnen Hollands schoot,

 

Zoo een gasje wil ik zijn;

 

En waar Capello Algiers muur,

 

Tot vrede dwong met krakend vuur,

 

De slaven vrijheid schonk nam mee,

 

Kom lieve meid het gaat na zee. (bis.)

5.

De kiem van ons volmaakt geluk,

 

Daar klouter ik naar toe,

 

Niets dat mij kweld niets dat mij drukt,

 

Ik ga vreugdvol wel te moê,

 

En schoon soms storm of onweêr loeit,

 

Ik vrees die niet mijn borst die gloeit;

 

Voor, elks geluk in Dorp of Stee,

 

Kom lieve meid het gaat na zee. (bis.)

6.

En keer ik weêr, zoo zweer ik trouw,

 

Mijn woord en eer verpand,

 

Dat gij zult zijn mijn echte vrouw,

 

Hierop schenk 'k u mijn hand,

 

iva! dit leven bied mij goud,

 

w deugd is mij dan aanvertrouwd,

[p. 51]

 

Leeft dus genoeglijk en in vreê,

 

Adieu voor 't laatst het gaat ga zee. (bis.)