De spoorwagen, vol met zedelijke liederen

Minne-Lied.

O zielsvriendin! wilt gij mijn klagt aanhooren?
Gij zijt de schuld die mijn boezem steeds ontrust,
Mijn liefde is voor u net als te vooren,
Ik laat om u zoo menige droevige zucht;
Hoe menig mensch heeft vreugde in zijn leven,
Maar ach, helaas! ik leef in druk en smart,
Wie kan de rust en vreugd mij weder geven,
Als gij alleen, de lieveling van mijn hart.
Wie kan mij een liefaardig meisje schenken?
Wie kan mij trooste in mijn druk en smart?
Niemand als gij, waar 'k eeuwig aan zal denken,
Als aan u alleen, de lieveling van mijn hart,
Ontelbre tranen die uit mijn oog steeds vlugten,
Als ik aan u denk in mijn stille eenzaamheid,
Ja, dan ontlaat mijn boezem zoo veel zuchten,
Al om een hartje, wat mij eens was toegezeid.
O wreed noodlot, waar hebt gij mij aan verbonden?
Al aan een hartje, wat ik nooit bezitten mag,
O wreede dood! had gij mij maar verslonden,
Toen ik u voor de eerste male zag;
Hoe hoog liet gij die stem van liefde klinken,
Maar ach, helaas! ik leef in druk en smart,

[p. 44]

 

Ik zal de kelk van droefheid ledig drinken,

 

Toch noem ik u, de lieveling van mijn hart;

 

4. Ik zal mijn hart van liefde nooit verzeggen,

 

Maar bidden God, dat Hij u bewaard voor smart,

 

Geen aardsche schat zal aan mijn boezem leggen,

 

Als gij alleen, de lieveling van mijn hart.

 

Mogt ik aan 't eind' der aarde met haar leven,

 

Ik haar eere als mijn beste pand,

 

Ik zou de vorige liefde weder geven,

 

Als wij te zamen gaan vrolijk hand aan hand.