De spieghel der menscheliker behoudenesse

(1949)–Anoniem Spieghel der menscheliker behoudenisse– rechtenstatus


XXVIII
[Folio 72d]
Int capitel dat hier voren Staet ghescreven machmen horen Die rechte vraye waerheit das, Hoe onse here begraven was Van enen ridder, es mi bediet, Die joseph van aromathyen hiet. In dit capitel, dat hier nu Na volghet ./ zal ic toghen u, Hoe onse here god na dit Daelde in der hellen pit. Nu hoort die waerheit dan daer af. Te noene, als onse here gaf Zinen gheest ander crucen hout Ende staerf daer om onse scout, Die ziele ons heren bi waerheden Verzament metter godlijcheden Daelde, zeid die latijnsche woort, In de helle rechte voort Om te troosten de vrienden zijn ... wien hi al dit ghepijn ... ict las ...tich was ... ...
[Folio 74a]
Scillet theete vier van dien Biden viere, dat wij hier zien, Zo heet es dat vier boven desen. Boven deser steden, zo wij lesen, Zo staet, na der scrifturen verclaren, Die helle, daer die helighen in waren Voor ons heren comste gheleghen, Die wij anders te heetene pleghen In ons dietsch of vlaemsch albloot Ende noemen dese: abrahams scoot. Ende zomeghe heetent den voorbouch. Scrifture mi hier of ghewouch, Also ic hier te voren zeide, Dat in dit voorbouch, in dese stede, Die helighe vaders te zijn plaghen Als zij storven / voor dien daghen, Dat onse here om onse noot An dat cruce wart ghedoot. Daer brac die almoghende god Aldie voochdye ende ooc dat slot Ende heift ons allen zonder waen Die poorte vanden hemel ontdaen. In dese helle, als ic vernam, Onse here god almoghende quam Ende verloste zine vrienden alle Die daer laghen bi ghetalle. In deser voorseider hellen kiele Zo was ons heren cristus ziele Vander tijt, also ict las, Dat hi ant cruus ghestorven was, Toter ure dat hi na desen God ende mensche was verresen. Mi zeghet die latijnsche sprake Voor waerhede, al was dat zake Dattie ziele ons heren bequame Ghesceeden was vanden lechame, Nochtan was die godlijchede Int vleesch ende in die ziele mede Ende zoe ne was niet ghesceeden In gheenre tijt van enich van beeden. Die ziele was inden voorbouch Metter godheit, als ic ghewouch, Teen ende tander ghevoucht te zamen. Vanden vleesche ons heren lechamen,
[Folio 74b]
Daer sciet de gotheit gheen tijt af. Al waest dat doot lach int graf, Daer was altoos die godlijchede Metten doden vleessche mede. In die jeeste ic dus vernam, Als onse here ter hellen quam Entie helighe vaders, die lange, Die godlijchede an gange, Ende als die gotheit hem was bi Ende zijse anzaghen ./ hadden zij Al die bliscap ende vruechde claer Van alte male den hemel daer, Gheene pine zij besieven niet. Ghelijc dat men te zecghen pliet Int ghemeene, dat zo waer Die paeus es . dat rome es daer, Ende also in deser ghelike, Waer onse here van hemelrike Es in zijnre godlijchede, Daer es die hemelsce glorie mede. Ende om dat, alsoot es gheseit, Daer was die vulle godlijcheit, Zo wasser ooc, dat weet vorwaer, Al die hemelsche bliscap daer. Onse here jhesus dede ooc ghewach Den moordenare upten selven dach, Dat hi noch ant cruce hinc, Ende zeide aldus dese dinc: "Over waer zo zeghic di, Dattu int paradijs met mi Zuls verhueghen ende verbliden zaen." Maer dat en es niet te verstaen Vanden erdschen paradise, Maer vander godheit ict bewise, De welke alle vruechde gheift, Die de hemel binnen heift, Des diefs ziele dan zonder waen Die es met onsen here ghegaen Inder hellen voorbouch algadre, Daer doe in laghen die helighe vadre Ende zach die glorie der godlijcheden, Ghelijc dat dander helighen deden, Ende als die helighen zaghen onsen here, Verblijden zij utermaten zere
[Folio 74c]
Ende riepen ooc altemale Met groter bliscap dese tale: Du bes nu comen, here weert, Wien wij langhe hebben begheert Ende na wien dat wij met hopen Hebben menichwaerf gheroepen. Edele here, ghebenedijt Moetti zijn in alre tijt, Dat ghi ons aldus vertroost Ende huut desen pine verloost! Dat onse here na mijn tellen Aldus es ghedaelt ter hellen Metter godlijcheden weert, Was wilen wel ghefigureert Bi drien kindren, wilt gheloven, Die gheset waren in enen oven Met heeten viere, dats waerhede, Binnen babylonien der stede, Daer onse here omnipotent Enen inghel heift ghesent, Diese daer vertroosten zoude. Die inghel ne quam niet also houde, Des viers hitte na wart verkeert In zoeten dauwe, als men ons leert. Ende of dus mocht vertroosten hie In den oven . dese kinder drie, Hi die was een inghel maer, Dien god hadde ghesent aldaer, Zo mocht dan zelve vele mere Verbliden god onse lieve here
[Folio 74d]
Zijn helighen ende verhoghen, Die laghen inder hellen doghen. Dat god onse here, ghelovets mie, Te trooste deser kindren drie Zinen inghel heift ghesent, Daer dede hi ons wel bi bekent, Dat hi ter hellen zoude dalen daernaer Ende zine vriende vertroosten daer. Die dan waren in desen oven Waren kindren, als wij gheloven, Also ic hier te voren zeide, Entie vaders in svoorbouchts stede Die waren ooc onnosel ende goet Ende zuver als kinder, bem ic vroet; Ende alle die storven up ertrike Voor ons heren comste zekerlike Ende niet ne hadden bin haren leven Van der zonden, die zij hadden bedreven, Vulle penitencie ghedaen, Moesten eerst ten vaghevier gaen. Ende als zij ghezuvert waren, Quamen zij int voorbouch daer nare, Ende daer beidden zij met ghere Na die comste van onsen here Ende waren claer ende zuver vonden, Zonder alleene vander erfzonden, Diese daer ghevanghen helt In den voorbouch also ghequelt, Daerse niement lossen zoude Dan god onse here, als hi woude.
[Folio 75a]
Dit was wilen bediet wel Bi den propheete daniel Inden pit, hoort dit verclaren, Daer hongherighe lyebaerden in waren. Ende god onse here, mi bekent, Heift hem bi abacuc teten ghesent. Daniel, verstaet wel dit, Was in eenen diepen pit In tormente groot ghegheven Hongherighen lyebaerden zeven, Om dat zine in corten stonden Zouden scueren ende verslonden. God halp hem met ziere cracht Ende heiftene onghequetst ghewacht. Daniel ne hadde .j. twint niet teten, Die materie doet mi weten, Daer abacuc, dies ic ghewouch, Den mayers tacker teten drouch, Een inghel tot Abacuc quam, Dine bi zinen hare nam Ende voordene in waerre woort Tot daniel rechte voort, Ende heift hem also ghebrocht teten. Ende hier bi zo es te weeten, Dattie hemelsche drochtijn Heift behoet die vrienden zijn Inden voorbouch vor die vianden, Dat zij de helighen niet en scanden, Ende ten laetsten over waer Zo es hi zelven comen daer Ende heiftse met ziere duecht goet Vertroost ende wel ghevoet Ende ghevoert te zinen rike, Daer zij in bliven ewelike. Daniels pit, verstaet wel mi, Daer es de helle beteekent bi, Biden lyebaerden zonder waen Zijn die vianden te verstaen, Ende der lyebaerden waren zeven Ende daer bi zo es wel bescreven, Dat vianden in allen hueren Ons tempteren ende becueren Met anlicghene tallen stonden Met zeven dootliken zonden,
[Folio 75b]
Dewelke zijn hovaerdichede, Nijt / gramscap / ende ghierichede, Gulsicheit ende traecheit dan Ende luxurie volghet daer an. Dese zonden zijns sviants wapen Ende schichten/ daer zij mede betrapen Ons, die zij brochten gherne int net. Met deser wapine es ooc beset Die helle altoos /. ic zeker weet, Ende staen ter scoten altoos bereet. Al was dese helle met groter cracht Ende met wapinen zere ghewacht, Nochtane bracse ons heren bloet Lichtelike al metter spoet, Ende hi bracse, alst es anschine, Lichtelike met cleenre pine. Dit was wel beteekent dus Wileneer in salmoens struus. Saelmoen, die coninc van prise, Hadde in costeliker wise Eens struus jonc, na mijn verstaen, In een glasin vat ghedaen, Daert niet ute mocht in gheenen kere. Ende die struus die had ghere Zijn jonc te lossen, dat int glas Daer also besloten was; Die ne beidde doe niet lanc, Maer zoe dede haestelike ganc, Zo zij eerst mocht in die woestine /
[Folio 75c]
Ende brocht van daer een woremkijn. Den woremkine deedzoe zo wee Ende beet up dat glas ontwee, Also dat des worems bloet Up dat glasin vaetkin woet. Ende als dit bloet ghevallen was Up dat constelike glas Vanden worme, dien de struus beet, Dat glas stappans in sticken spleet. Aldus ghelike ooc onse here, Die te lossene hadde ghere Die in de helle waren ghevaen, Heift zijn bloet ghesturt zaen Vriendelike in der crucen pine Ende dus loste hi de vrienden zine, Want met dien ghebenediden bloede, Dat voor ons sturte die here goede, Die helle te male te broken was Ende brac lichtelike als glas. Ende den helighen eer yet lanc Was ghemaect een goet huutganc. O zoete jhesu, ic bidde di, Dattu wils gheweerden mi Te wachten vander hellen kiele, Ende dat ghi mijn aerme ziele Wilt doen comen tot uwen rike Met cleenre pine lichtelike. Amen

Vorige Volgende

XXVIII