|
| |
VI
Nochtan zo hebben zij, god weet,
Onderlinghe groot ghesceet
Dat huwelijc es te prisen zere,
Maer dat weduscap noch mere,
Maer dat alre beste van desen
Moet de staet der maechden wesen.
Om dat hi best was verre te voren,
Zo wouder god of zijn gheboren.
Men gheift dartichvouden loon
Den ghehuweden inden throon,
Tsestichvout es der weduwen scout,
Maer der maechden hondertfout.
Precieus tdinc, daer men goud ute smelt,
Maer zelver dat es beter de helt,
Maer tgoud dat moet boven wesen
Ende es te prisene boven desen.
Lucifer die sterre, die nuchtens rijst,
Die es om hare claerheit gheprijst,
Die mane men meer prisen zal,
Zoete ende delectabel schijnt
Die erdsche bliscap, die men hier vint,
Maer vanden erdschen paradise
Es de bliscap van meerre prise,
Die hemelsche bliscap zonder ghetal
Es hier boven te prisen al.
Al eist nochtan, verstaet wel mi,
Dat dat maechdom edel zij,
Ene maecht ne waer niet goed, en ware
Dat zoe gheen onzuverheit begare,
Want waer zoe zuver, verstaet tbediet,
Na tvleesch ende metten herten niet,
Inden hemel zoe niet en zoude
Hebben der zuverhede rinc van goude;
Ende waert dat yement [haer] bi crachte
Te smetten van luxurien brachte,
Nochtan verloorsoe om die dinc
Niet haerre zuverheden rinc,
Maer zoe zoude, verstaet mijn meenen,
Behouden dien ./ ende hebben noch eenen:
Een om de zuverheit haerre herte,
Den andren voer der crachten smerte
Ende oec mede om den rouwe,
Die dor die cracht leed die joncvrouwe.
| |
| |
Ende eist dattie rinc werde verloren
Der zuverheden van te voren
Bi quader ghepeinse of quader ghedochte,
Also menne wel verliesen mochte,
Up dat die zuverheit bequame
Niet waer verloren vanden lechame,
Zo mocht menne wel weder crighen,
Wildemen nernstelijc daerom prighen,
Want hi werd wel ghegheven
Met berouwe in dit leven.
Ende zo wat mensche, zijt zeker des,
Vleesschelike ontsuvert es
Ende hem daer toe draecht sijn moet
Ende hijt bi zinen wille doet,
Nemmermeer ne werd zijn rinc
Met biechte no met gheenre dinc,
Met tranen, met berouwen mede,
Ghecreghen vander zuverhede.
Marie, die maghet zonder ghelike,
Al waest dat zoe in huwelike
Ende teenen man haer selven voughede,
Alsoot gode wel ghenoughede,
Nochtan es haer al hare leven
De rinc van zuverheden bleven,
Want men van lechame ende van ghedochte
Gheen zuvere wijf vinden mochte.
| |
| |
Ende marie mocht zecghen mede,
Als een wijf in dhoude wet dede,
Die raguels dochter was openbare
Ende bi namen gheheeten sare
Ic hebbe mine ziele behouden
Zuver van quader begherten scouden.
Zaren waren in haer leven
In huwelijc .vii. mans ghegheven
Ende nochtan bleef zoe in dit
Van alden mannen onbesmit.
Ende na dat dit aldus ghevel,
Enen man hebben in huwelike.
Ende al had zoe desen man,
Zoe mochte van lechame nochtan
Ende van herten zuverheit draghen
Of saren bewachtede aldus
Een man, gheheeten almogeus,
Beede in ghedochte ende in lechame,
Van deser zeven mannen blame,
Waer om ne zoude onse here dan,
Onser vrouwen [niet bewachten] van eenen man
Ende haer zulke zeghe gheven,
Dat herte ende lechame zuver bleven?
Joseph ne hadde te marien gheen quaet
Peinsen ./ van onreynre daet
Ende wanneer up welken dach
Zo zach hi, dat es waerhede,
Eene utenemende claerhede,
Dat zinen oghen dochte wesen
Eene godlike claerheit in haer gheresen,
Ende dus ne dorsthi onser vrouwen
Ansichte nauwelike anschouwen,
Noch slaen daer up zijn oghen wel
Dan zomtijt, alst also ghevel.
Om dat hijt zach also verclaert,
Was hijt te ziene altoos vervaert.
Die goede Thobias / ende dese sare,
Daer of dat ic hier verclare,
Waren [drie] daghen dus te zamen
Ende hilden zuverheit des lichamen.
| |
| |
Maer joseph ende marie dese twee
Hilden zuverhede vele mee,
Want alden tijt van haren leven
Zijn zij beide zuver bleven.
Joseph, daer men hier of ghewaecht,
Was zuver ende reyne maghet,
Ende om zine zuverheit was hi vercoren
Met gode ./ ende hi was gheboren
Van davids gheslachte ./ maer alst woude
God onse here ./ ende wesen zoude,
Zo was hi met marien verselt
Ende als hare wachter bi haer ghestelt.
Marie, die ghebenedide dracht,
Ne hadde wat doen van zire wacht,
Maer daer om onse here woude,
Dat hi marien wachten zoude,
Dat tvolc peinsen mochte openbare,
Om dat zoe zonder wachter ware
Ende ghinghe allene tenigher stede,
Dat zoe daer enighe zonde dede.
Wij moghen alle wel ghemoeden,
Zoe ne hadde te doen ghere hoeden,
Want bi daghe ende bi nachte
Hadsoe twee hoeden diese wachte,
Want zoe hadde gode almachtich,
Die altoos was haers voorwachtich;
Dus ne had zoere te doen nemmee,
Ende zoe hadde joseph, dus hadser twee
Wachtere goed in allen ziden
Eenen hemelschen die tallen tiden
Hare wachte, ende talre stede
Eenen erdschen wachter mede.
Ende want zoe bi der wachters cracht
Zo uterlike was ghewacht,
Dat was van joseph ende onsen here,
Diese wachten voor alle dere,
Zo es dese zuver maghet weert
Met allen rechte ghecompareert
Bi eenen thorre, daer ic of las,
De welke baris gheheeten was.
|
|
Auteursrecht onbekend