Spektator. Jaargang 1

[p. 526]

Een lied naar psalm 14

De dwaas zegt in zijn hart: er is geen God

tekst Huub Oosterhuis muziek Bernard Huijbers

Niksers, leeghoofden, goden
zijn het, levende doden
die zeggen:
jouw god is geen god,
zinloos, halfzacht, onhandelbaar
is zijn gebod -
blindgangers zijn het
die zeggen:
er bestaat geen laatst gericht
geen eerste naam.
En zo gezegd zo gedaan:

allen: tweestemmig canonisch

Zij zuigen de lucht uit
zij wroeten de zilveren bronnen
uit andermans grond
draketanden, angstdromen
zaaien zij rond
zij stoten de armen
het woord uit de mond.

allen:

Zij breken de weg op
verwoesten het land
niemand die raad weet
niemand die recht doet
niemand.

In zijn verborgenheid
van achter het licht
houdt hij zijn ogen
hoopvol gericht
op de kinderen der mensen,
hij zoekt
of er nog één is, waar ook,
in welke uithoek,
die beter weet, opnieuw begint,
één kind dat durft,
één die zijn wortels
uitstrekt naar de bron.
maar allen zijn verwelkt, verstomd
en geen begin houdt stand.

allen:

Zij breken de weg op
verwoesten het land
niemand die raad weet
niemand die recht doet
niemand.

Hebben zij nog nooit van mij gehoord,
zegt hij,
die aanstichters van dood.

[p. 527]

 

die mijn mensen verpatsen

 

en vreten als brood,

 

die loochenen dat ik ben die ik ben

 

dat ik bij name ken

 

de minste der armen,

 

dat het mijn naam is

 

een god van ontrechten te zijn,

 

dat zij wel sterk staan misschien, maar -

 

mijn trouw en mijn toekomst

 

duren het langst.

 

Wisten ze dat, ze zouden

 

dood vallen van angst.

 

allen:

 

Zij breken de weg op

 

verwoesten het land

 

niemand die raad weet

 

niemand die recht doet

 

niemand.

 

 

 

Nu nog zijn ze bij machte

 

de arme te honen,

 

te schande te maken

 

zijn droom van een eigen nieuw land,

 

zo hem te knechten, dat hij vertwijfelt

 

aan dat visioen.

 

1. solo, 2. koor, 3. ev. 4. allen

 

 

allen:

 

 

1. koor, 2. allen