Spektator. Jaargang 1

[p. 241]

Kunstgenot

(Wijze: Beethoven's Negende, Slotkoraal)

Vader moeder zuster broeder
kind en kraai en man en vrouw
gaan vanavond weer genieten
in het oud Concertgebouw:
Ma die draagt haar fraaiste knotje,
dochter is als maagd verkleed,
en zo kan men gaan genieten
van het componistenleed.

Vader moest nog even kuchen,
moeder is met hijgend hert
op de violist aan 't letten,
die begint met zijn concert:
O wat prachtig, wat gevoelig,
o wat hypersensueel,
welk een fraaie strijkstokvoering,
welk een heerlijk snaargestreel!

In de pauze praten dames
op een muzikaal niveau:
‘O dat jonge dirigentje -
was mijn eigen zoon maar zo!’
‘En jouw kind is groot geworden,
't is een dametje, zowaar!’
‘Ja, mevrouw, dat is geen wonder,
ze is tweeëndertig jaar.’

Aan de pauze komt een einde,
na de pauze komt Ravel,
als dat maar niet té modern is -
maar gelukkig gaat het wel.
Kopje koffie nog bij Keijzer
als besluit van 't kunstgenot:
ja, muziek dat is iets heerlijks,
ja, muziek is iets van God.

(27-2-'71) Willem Wilmink