Tweede Deel van Sparens Vreugden-Bron

Vytstortende Soo Nieuwe als Singens-waerdighe Deuntjens

[p. 200]

Nieu Gezangh, gemaeckt op het vergaren van seeckere Dochters en Ionghmans.

Stemme: Wanneer de Son sijn Paerden ment.

AL die hier zijn by een vergaert,
In vrolijckheyt en vreught,
Geen soetigheyt mach zijn gespaert,
Maer weest al t'saem verheught,
En laet alle droefheyt varen,
Wilt

[p. 201]

nemen wel waer den tijt,

Eer dat'er de grijse hayren
Ons jeughdige leden verslijt.

2 Want als den Ouderdom komt an,

Zoo is de vreught ten endt,
En niemandt die weer krijghen kan,
Dan klaeghtme zijn ellendt:
Hoe heb ick mijn jonghe Leden
Versleten in veel verdriet:
Daerom wiltse beter besteden,
Zoo klaeghjet doch hier naemaels niet.

3 Daerom een yder wie het is,

Die brenght zijn Kluchjes voort:

[p. 202]

 

Nou Dochters, steldt je Keeltjes fris,

 

En singht al t'saem accoort:

 

De Jonghmans die sullen oock stellen

 

Haer zinnen tot dese zaeck:

 

Daerom ey en laet je niet quellen,

 

Maer vieghje tot lieflijck vermaeck.

 

4 Want siet 'ten beurt niet alle daegh

 

Dat wy zijn by malkaer,

 

En souwme dan niet wesen graegh

 

Om Klughjes voor en naer:

 

Men souder hier nae niet om dincken,

 

O neen, dat en mach soo niet gaen,

 

Wy moeten nou singhen en klincken,

 

Het mach 'er wel rijck'lijck op staen.

 

5 En drincken somtijdts oock een reys

 

Een Glaesje suyver leegh,

 

Dat is voorwaer den rechten eys,

 

Maer anders ist gheen deegh,

 

En isser oock erghens een Susje.

 

Die niet en houdt van dese wet,

[p. 203]

 

Die selder verbeuren een Kusje:

 

Dus yder een hier wel op let.

     Guilliaum A. Ooyevaer.