Tweede Deel van Sparens Vreugden-Bron

Vytstortende Soo Nieuwe als Singens-waerdighe Deuntjens

T'samen-spraeck, Tusschen Coridon en Roosemondt.

Stem: Schoon ick dickmael heb gevraeght.

Coridon.

ACh! hoe is mijn Hart gewondt,
Door veel Minne-steecken,
Van mijn lieve Rosemondt,
't Schijnt te willen breecken,
Zoo ghy niet in korten stondt
't Gulde Iae komt spreecken.

[p. 196]

Stemme: Dat ick een Honich-Byetje waer.

 

Rosemont.

 

2 Sou ick soo haest mijn gantsche sin

 

Begheven tot u listigh bleyen?

 

En niet wat verbeyen

 

Eer ick dit begin:

 

Voorwaer dees saeck dient wel bedacht,

 

't Is beter voor mijn wat te langh ghewacht,

 

Als dat het nae berouwt,

 

Wanneer men is getrouwt.

 

Coridon.

 

3 Rechte Liefd' en is gheen schijn,

 

Daer werdt niet ghevonden

 

't Gheen vermenght is met fenijn,

 

(Let op dese gronden)

 

Al mijn hart sal altoos zijn

 

Aen u reyn verbonden.

 

Rosem:

 

4 Wel Coridon, van mijne tijdt

 

Ghy doet wel soete woorden hooren,

 

Die mijn Ziel bekooren,

[p. 197]

 

En de gheest verblijdt:

 

Maer of 'er nu hier in yet was,

 

Dat haest verandert als het groenen gras,

 

Wat gingh my Maghet an,

 

Met soo een lichte Man.

 

Corid:

 

5 Al wat oyt de trouwheydt gaf

 

Heb ick u bewesen:

 

d'Aerde werdt my tot een Graf

 

Kan ick niet ghenesen:

 

Weest u dienaer niet te straf,

 

Schoonste uytghelesen.

 

Rosem:

 

6 Komt hier, mijn trouwe Coridon,

 

En laet dees treurigheydt nu varen:

 

Ick wil met u paren,

 

Hoogh-verheven Zon.

 

Mijn Trouw door Trouw verwonnen leydt,

 

Dies sal ick met u in der eeuwigheydt

 

Gaen leven als u vrouw,

 

Tot vreughde van de Trouw.

     Geduerigheyt verwint.

     Vredigh.