Tweede Deel van Sparens Vreugden-Bron

Vytstortende Soo Nieuwe als Singens-waerdighe Deuntjens

't Haerlems Waterluchje.

Stem: Carileen.

CArileen, wel hoe, wel hoe dus vluchtigh
Van 't Haerlemsche soete Wout?
Ay hoort, mijn Nymphjes hoort,
Eer ghy treedt voort,
De re'en van Cloris, die ghy somtijdts vertrouwt:
Waer toch heen langhs 't Sparens Oever luchtigh,
Daer de Golfjens hippelen op?
Wel Nymphjes soet van Ieught,
En vol van Deught,

[p. 193]

 

En schroomt noch en vreest ghy niet dit woeste zop?

 

Siet Harderesjes,

 

't Wordt u nu gheseydt,

 

Zijt gheen vyandesjes

 

Van u soetigheydt,

 

Maer siet// 't verdriet

 

't Gheen u staet voor,

 

En seght// ist niet slecht

 

Dat wy volghen dit spoor.

 

De nymphjes.

 

2 Cloris, vrundt, het schijnt 't sou u vermaecken,

 

Kondt ghy ons nu maecken schu

 

Door zwarigheydt van re'en,

 

Maer neen, ô neen,

 

Ons moedt en Ieught en is niet min als d'u,

 

Schoon de Windt blaest met zijn stijve kaecken,

 

Dat en maeckt ons niet ontroert:

 

Van 't Amazoons ghemoedt// Is in ons bloedt,

 

Ay waerom dat ghy met ons doch staet en boert.

 

Tsa haelt u Zeyltje

[p. 194]

 

Lustigh in den top,

 

En neemt een peyltje

 

Van het ruyme sop,

 

Op dat// het padt

 

V niet misleydt,

 

Dat ghy// niet in ly

 

Komt, door onwetenheydt.

 

3 Ha! siet daer de Baecken van de Haven,

 

Van dees onse Water-tocht:

 

Siet daer, daer is de Ree,

 

Wie wil nu mee

 

Al nae de Nectars dranck, dat aenghename vocht,

 

Hey! alwaer w'ons Keeltjens sullen laven

 

Met dat aenghename nat:

 

En wie dat dan zijn Maegh

 

Sal wesen graegh,

 

Van yets 't gheen men vindt ontrent aen sulcken padt,

 

Dat sal, Matresjes,

 

Fluckx daer zijn ghereedt,

 

Als 't u Harderesjes

[p. 195]

 

Maer en lust, soo eet:

 

En wy// heel bly,

 

't Gheen ons komt voor,

 

Met smaeck// en vermaeck

 

Steedts zullen zwelghen door.

     W. v. D.