Tweede Deel van Sparens Vreugden-Bron

Vytstortende Soo Nieuwe als Singens-waerdighe Deuntjens

Hoe slaeft den mensch in onrust alle daegh,

Stemme: Psalm 74.

1.

HOe slaeft den mensch in onrust alle daegh,
Sijn leven is als d' alderwoeste baren,
Die tot de locht, en weer in d'afgront varen,
Gelijckmen siet door een verwarde vlaegh.

2.

O arme dwaes! O romp van enckel slijck!

O wormenspijs! die d'Aerd' is toegewesen,
Komt uyt den slaep der sonden eens geresen,
En heft u Ziel om hoogh na 't Hemelrijck.

[p. 74]

 

3.

 

Daer onsen Godt met alle goetheyt woont,

 

En geeft sijn Rijck aen die hen maer en keeren

 

Tot waer berouw, en naer de rechte Leere:

 

Die wert hier na met groote vreugt gekroont.

 

4.

 

Bouwt al u doen op dit vast Fondament,

 

So sal u huys voor storm en zwaren regen

 

In't minste niet eens schudden of bewegen:

 

So blijft het heel en suyver, ongeschendt.

 

5.

 

Schoon of de Nijt spoogh uytgebraeckte gal,

 

En dat dit spoock een yder quam verschricken,

 

Ia scheen of 't al wou scheuren los aen sticken:

 

Vertrouwt op Godt, so isset niet met al.

     Dat is ghewis

     Vredigh.