Tweede Deel van Sparens Vreugden-Bron

Vytstortende Soo Nieuwe als Singens-waerdighe Deuntjens

Drooght af u nat ghetraen,

Stemme: Ick vryden op een tijdt een soet Menniste Susje.

Trijn.

DRooght af u nat ghetraen,
't Schreyen mach nou niet baten:
Kom Neeltje, laet ons gaen
Daer wy wat verder praten:
Hier is't daer wy lest saten,
Neeltje, nou spreeckt vry uyt:

[p. 70]

 

Wil jou de Knecht verlaten,

 

Soo doet hy als een Guyt.

 

Neel.

 

Ock Trijn, och lieve Trijn,

 

Och! wat sal ick beginnen?

 

Siet al mijn vrienden zijn

 

Schier dol, en uyt haer sinnen:

 

Die mijn pleghen te minnen,

 

Daer van werd ick gheaet.

 

Ach! 't hart leydt my van binnen

 

Als een vuyl Ey en slaet.

 

Trijn.

 

Wat Neeltje, benje mal?

 

Ick sou de Guyt vergeten,

 

En achten 't niet-met-al,

 

Schoon al waer ick ghebeten:

 

Neeltje dit moet jy weten,

 

't Quaedt loont sen Meester wel:

 

Denckt dat jy noch selt eten

 

Als hy 't niet hebben sel.

 

Neel.

 

 

Iae Trijn, dat hoop ick mee,

 

Maer 't gaet mijn soo ter harten,

[p. 71]

 

Aen 't lijf is niet een stee,

 

Daer 't mijn niet schijnt te smarten:

 

Sijn sarren en sijn tarten

 

Dat doet mijn jonck hart wee;

 

Och! wist jy Trijn wat parten

 

Dat hy wel met mijn dee.

 

Trijn.

 

Maer Neeltje, wat jy seght!

 

Ick docht somtijdts voor desen,

 

Dat lijckt een stemmigh Knecht,

 

Een Ionckman uytghelesen,

 

Fraey van pastuer en wesen;

 

Wel wat men hoort en siet!

 

Men mach de Knechts wel vreesen

 

S'en deughen immers niet.

 

Neel.

 

Iae Trijn, had jy 't ghesien

 

Als hy mijn eerst quam vryen,

 

Van honderde niet ien

 

Die haer soo keunen myen,

 

Gheensins en mochten lyen

 

Dat ick wat kreegh of deed,

[p. 72]

 

Maer was tot allen ryen

 

Ghewilligh voor my reedt.

 

Trijn.

 

Iae, jae, dat is den aerdt,

 

Wech, wech met die soo vlaeyen,

 

Daer ben ick voor vervaert.

 

Nou Neeltjen eer wy schaeyen,

 

Soo dienter tusschen baeyen

 

Een goedt opstel ghemaeckt,

 

Hoe wy den Haspel draeyen,

 

Dat hy in't net eens raeckt.

 

Neel.

 

Trijntje dat most gheschien

 

Als hy my socht te spreecken,

 

Dan soud' ick jou ontbien,

 

Stil-zwijghende versteecken:

 

Wou hy sijn woordt dan breecken,

 

Soo wasset waerdt dat hy

 

Wierdt dapper uytghestreecken

 

Voor alle sijn boevery.

 

Trijn.

 

Dat's goedt, nou laet ons gaen,

 

De vlugghe Tijdt loopt heenen.

[p. 73]

 

Ach! komt hy tavondt aen,

 

Hoe sellen dese steenen

 

Hem springhen voor de Beenen,

 

Dat zweer ick, heet ick Trijn.

 

Wat of de Boeven meenen

 

Dat sy 't al meester zijn.

     Hy sel hebben.