Tweede Deel van Sparens Vreugden-Bron

Vytstortende Soo Nieuwe als Singens-waerdighe Deuntjens

[p. 75]

Zangh, op 't woordt: Die vrijdt veel teghenheydts ontmoet, Die wel ghetrouwt is heeft 'et goedt.

Voys: O Karsnacht.

WAt ramspoet moet hy al verdragen?
Wat hoon, wat tegenheyt, wat plagen,
Die zich begeeft tot vrijery?
Gelijck de schakels aen malkander,
So hanght 'et een verdriet aen 't ander,
Behalven al sijn slaverny.

2 Hy gaet sijn liefd' aen een besteden,

En vleydt haer met veel minlijckheden,
Die hem met weerliefd' niet betaelt:
Maer tegendeel met bitter haten,
En voor beleeft en vriendlijck praten
Sy hem met nors ghekijf onthaelt.

[p. 76]

 

3 En schoon hy soo ver gekomen,

 

Dat hy van haer niet hoeft te schromen;

 

Of is tot nae het endt geraeckt,

 

Wordt vaeck van Ouders en van Vrienden;

 

Van die een plas-danck gaer verdienden,

 

Al 't eerste werck tot niet gemaeckt.

 

4 Komt hy noch door dees zware stroomen,

 

Wat heeft hy vaeck ter handt genomen?

 

Voor al sijn doen een lastigh pack;

 

Een Snar, een Suermuyl, of een Dante,

 

Die niet en kan dan lanterfanten;

 

Is 't loon van al sijn ongemack.

 

5 Hierom ick dan als seecker oordeel,

 

Dat hy 't geluck heeft tot sijn voordeel

 

Die nae sijn wille is gepaert,

 

Met so een Vrouw die door haer wandel,

 

Haer Man verquickt in al sijn handel:

 

Hy heeft een Paradijs op aerdt.

     't Moet zijn bestaen// soo 't vvel sal gaen.

     B. T. Niet sonder gevaer.