't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron

Uytstortende Ueel Nieuwe als Singens waerdighe Deuntjens

[p. 222]

[Godesje van mijn brandent hert]

Stemme: Sacht Silvia seght my hoe, &c.

GOdesje van mijn brandent hert,
Loopt niet soo vert,
Ey stae wat stil en hoor u lof
Van d’ Echo bootse, op d’ helle rootse,
Met gulde stof.

2 V schoonheyt Lief Cornelia,

Verdooft byna
Het gheestigh flickeren van de Son:
Maer niet de smerte, die in mijn herte
Hierdoor begon.

3 V deucht, u zedelijck ghelaet,

V reyn ghewaet,
V fiere gangh, u geestigheydt,
V brave reden, bestrickt mijn leden
Tot dienstbaerheydt.

[p. 223]

 

4 Ist wonder Goden dat ick min,

 

Soo een Godin,

 

Die Phoebi uyt sijn heten throon,

 

Met bleecke stralen, sou neer doen dalen,

 

Tot by mijn schoon.

 

5 En suymen daer sijn daeghse taeck,

 

Met soet vermaeck,

 

In minnepraetjes en ghevry,

 

Eer hy sijn wagen bestondt te jaghen,

 

Aen d’ander zy.

 

6 Dat selfs de dagen met malkaer

 

Vereenden haer,

 

En joeghen Morpheus uyt sijn kringh,

 

Tot in het doncker, by d’ oude roncker,

 

In sluymeringh.

     Als een Helt.