't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron

Uytstortende Ueel Nieuwe als Singens waerdighe Deuntjens

Nieuw Pastorel.

Stemme: Alst begint.

WAer schuylt mijn Nimphjen in ‘t groen,
Die ick nu langh heb’ ghesocht,
Sy heeft haer Schaepjes te voe’en,
Huydemorghen hier ghebrocht,
Ey, ey kom, Schaepjes dom,
Keert we’erom,
Op dat ick vind’ mijn blom.

2 Ick sit hier lichtelijck neer,

En ick brengh mijn fluytje voort,

[p. 212]

 

Dat klinkt in ‘t Bosje soo veer,

 

Iae misschien ‘t mijn Nimphjen hoort,

 

Amaril staet wat stil,

 

Of ‘t ghevil,

 

Dat ick u vondt nae wil.

 

3 Ick siese ginder soo ‘k meen,

 

Die daer op den hooren blaest,

 

Om soo te krijghen by een

 

Al haer Vee dat graeghjes graest,

 

Sy komt aen// ‘k wil op staen,

 

Tot haer gaen,

 

Nu leyt al mijn ghetraen.

 

4 Ick groet u hier in het dal,

 

Ach mijn tweede ziel! mijn hert,

 

Ick heb’ in ‘t Bosch over al

 

V ghesocht met groote smert,

 

Dus vriendin// die ick min,

 

Ist u sin,

 

‘k Gheleyd’ mijn Herderin.

 

5 Of is mijn Nimphje belust,

[p. 213]

 

Dat wy aen de water kant,

 

Een weynigh nemen de rust,

 

Daer de wilchjes staen gheplant

 

Aen de bron// daer de Son,

 

Coridon

 

Noyt heet besteecken kon.

 

6 Laet ons daer vlechten een krans,

 

Op mijn lieve Nimphjes hooft,

 

Wiens schoone maeghd’lijcke glans

 

Is ghebonden en verlooft,

 

Aen mijn trouw// en ick houw:

 

Dat mee Vrouw,

 

Gheen liever minnen souw.

 

7 O! bloemtjes roosverwigh root,

 

Hemels-blaeuw, albastert-wit:

 

Nu wordje schielick ontbloot,

 

Vande steeltjes daer j’ op sit,

 

En beduyt// ‘t maeghde kruyt,

 

Dat daer spruyt,

 

Tot ciersel van mijn Bruydt.

     W. E. D.