't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron

Uytstortende Ueel Nieuwe als Singens waerdighe Deuntjens

[p. 209]

krachtighe Medecijne voor die met melancoly ghequelt zijn, ende werden gherecommandeert vanden voortreffelicke Iubal.

Stemme: Poliphemus aen de strande.

WAeckt nu op ghy doffe sinnen
Wilt niet minnen
Treurigheydt en flauwe lust,
Maer laet varen dese dingen
Sonderlingen
Die de ziel altijdt ontrust.

[p. 210]

 

2 Medecijn sal ick u gheven

 

In dit leven,

 

Die heel lieflijck is bereyt,

 

Van veel swart en witte noten,

 

Overgoten,

 

Met een sap vol soetigheyt.

 

3 ’t Is een dranckje om te gorg’len,

 

Als de org’len

 

Met de keel door lieve wint,

 

‘t Ghene maeckt een soet gherommel,

 

En ghedommel,

 

In het oor van diese mint.

 

4 Droeve herten doet het quelen,

 

Ende spelen:

 

Iae ‘t verdrijft een swaren geest,

 

Sonder pijn, of sonder knaghen,

 

Alle daghen,

 

‘t Is een goet dat haest gheneest.

 

5 Wilt dan dese konst niet laten,

 

Ofte haten:

[p. 211]

 

Maer ghestadigh volghen na,

 

Tot ghy van der aerd’ moet scheyden,

 

En verbeyden,

 

‘t Hemelsche Alleluja.

     Weest vrolijck.