't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron

Uytstortende Ueel Nieuwe als Singens waerdighe Deuntjens

Nuper in hospitio,

Stemme: Ianneman, of Pekelharingh.

Nuper in hospitio,

Daer ick en kan’ken dronck,

Vnico consortio,

Daer sat een Meysken jonck,

[p. 200]

 

Dulce melos modulans,

 

‘t Welck door de kamer klanck,

 

Postea quid meditans,

 

Doe was het desen sanck.

 

2 Adis diversoria,

 

Te maecken goede cier,

 

Nulla tibi gloria,

 

Alleen by ‘t versche Bier.

 

Mox vocatur hospita,

 

Men vraechter nae Taback,

 

Datur nova fistula.

 

Alles tot u gemack.

 

3 Isthaec herba scinditur,

 

En over ‘t vuyr ghedrooght:

 

Fistulaeque infunditur,

 

Op dat ghy ‘t suyghen mooght,

 

Igne Mox accenditur,

 

Is dat niet wel ghedaen?

 

Fumus inde trahitur.

 

Daer gaet het smoocken aen.

[p. 201]

 

4 Inde squalor lividus,

 

Beslaet een groote stee,

 

Volat velut fluvius,

 

En maeckt een groote zee,

 

Bibunt circum circa,

 

Seer frisch een mael herom,

 

Quid evenit postea?

 

Sy werden dol en stom.

 

5 Ibi venit mulier,

 

En soeckt haer lieve man,

 

Intuens acerbiter,

 

En vint hem by de kan,

 

Dicit cum suspirio,

 

Lief ‘t kan alsoo niet gaen.

 

Ipse cum delirio,

 

Dit is seer wel ghedaen.

 

6 Altera ibi veniens,

 

Maeckt daer een groot getier,

 

Saepe verbis rediens.

 

Wat duyvel doet ghy hier?

[p. 202]

 

Interim valde litigans,

 

Ontstaet een groot ghedruys.

 

Alta voce clamitans,

 

Flucx Iasper mee naer huys.