't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron

Uytstortende Ueel Nieuwe als Singens waerdighe Deuntjens

[Weest vrolijck mijn beesjes en toont u verheught]

Stemme: Als bocxvoetje speelt op sijn.

WEest vrolijck mijn beesjes en toont u verheught,
Lerinde die ‘k minde,
O wat een gheneucht
Sal zijn mijn Vooghdes,
En u Herderes,
Laet blijcken als ick u groote vreucht.

[p. 198]

 

2 Ey Christalle stroompjes u golfjes laet sien,

 

Tot tuygen, van ‘t juygen,

 

‘t Geen ghy haer kondt bien,

 

Springht op, en dan neer,

 

Veel meer als wel eer,

 

Waer aen ick u vreughde sal konnen sien,

 

3 En ghy Echo die mijn klachjes wel eer,

 

Vaeck hoorde, wiens woorde,

 

Ghy naebootse weer,

 

Ey schatert door ‘t Wout,

 

Dat Silvia trouwt,

 

Met haer Amintas op mijn begeer.

 

4 Ey boompjes! u blaetjes van vreugde eens drilt,

 

Wilt swieren, en gieren,

 

V lovertjes spilt,

 

Op dat mijn Lerind

 

Een rust-plaets vindt,

 

Waer noch mijn klachjes met onrust gilt.

 

5 Verheught u Najade voegh u aen den dans,

 

Wilt vlechten, en hechten,

[p. 199]

 

Lerinda een krans:

 

Wiens bloempjes en kruyt,

 

Op veer munten uyt,

 

Het groen van Pallas ghecierde lans.

 

6 Haest u Amintas de tijdt die ghenaeckt,

 

Dat lusjes, door kusjes

 

‘t Ghenieten smaeckt,

 

Lerind haer bedroeft

 

Om dat ghy vertoeft:

 

Wiens hertje als d’ uw’ in liefde blaeckt.

     P. V. Goor.

     Lust baert wijsheydt.