't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron

Uytstortende Ueel Nieuwe als Singens waerdighe Deuntjens

[p. 192]

Rosemondi mijn Vooghdesse,

Stemme: Rosemont die lagh, &c.

Die mijn ziel in boeyens hout.
Segh wanneer sult ghy weer-lesse,
(In het groen begraesde wout,)
‘t Geen mijn ziel eertijds genoot,
Als ghy my u lipjens boodt?

2 Als wy naer de elsse boomen,

Langhs het water-kantjen heen,
(Daer de soete waters stroomen)
Met ons Beydtjes gingen treen,
Daer sich geen Zatir verstout,
Te vertoonen in het Wout.

[p. 193]

 

3 Sal de tijdt niet eens weer komen,

 

Dat ick u schaer-laken rock,

 

‘t Wijl ghy soet lach in uw droomen,

 

Ghingh op-lichten, (doch uyt jock,)

 

Daer ghy eerst wat quaedt om waert,

 

Doch de twist was haest gespaert?

 

4 ’k Hoop, en wensch soo langh te leven,

 

Dat ick Rosemondes mont,

 

Sal soo menigh kusje geven,

 

Als mijn ziel eerst vreughden vont,

 

In ‘t om-helsen mijns Goddin,

 

Tot voldoeningh van de Min.

     P. V. Goor.

     Lust baert Wijsheyt.