't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron
(1643)–Anoniem Sparens Vreughden-Bron–
AuteursrechtvrijUytstortende Ueel Nieuwe als Singens waerdighe Deuntjens
[pagina 188]
| |
En Pan sijn pijpjen eel,
Niet om versoeten.
Laet ons Hemels vreught af male,
Dat sy vervult de Bruylofts-zale.
2 Geluck Heer Bruydegom,
Ghy hebt nu dese Blom,
Gepluckt tot eygendom,
Soet in haer bloeyen.
Wy wenschen dan o Bruydt,
Dat daer een jonge Spruyt,
Gelijck aen ‘t jeughdich kruyt
Van u mach groeyen,
Dat ghy om ‘t Iaer bent drie te gader:
Nu bruydt, maer dan Moeder en Vader.
3 Ghy hebt nu wel gevrijdt,
En zijt op ‘t hooghst verblijdt,
In deze gulden tijdt,
Die wy oock naed’ren,
Licht waer ick een bekoor,
Ghy zijt ons als een spoor,
| |
[pagina 189]
| |
En gaet ons beyde voor,
In Echts vergaed’ren:
Dies wy u soo veel heyl toe wenschen,
Als oyt geweest is by de menschen.
4 Wel of j’hier eens op dronckt,
En hem een glaesje schonckt,
Die nu sijn Bruydt toe-lonckt:
Met soete lachjes.
Gespeeltje lieve Meydt,
Denckt eens wat soetigheyt,
Is dese twee bereydt
D’aenstaende nachjes,
Als sy malkander over-gheven,
‘t Geen langh haer eygen is gebleven.
5 De Bruygom praet van Gaen,
Het schijnt hy wilder aen:
Ey lieve blijft wat staen,
De Bruyt swijght stille.
Speul-meysjes geeftse flus,
De leste Maeghde-kus:
| |
[pagina 190]
| |
En schreytse, seght sus, sus,
‘t Is doch jou wille,
Daer komt de Bruygom aenghetreden:
Die sel jou wel stellen te vreden.
W. E. D. |
|