't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron

Uytstortende Ueel Nieuwe als Singens waerdighe Deuntjens

Schoon ick dickmael heb’ ghevraeght,

Stemme: Vroutje is u Man niet t’Huys.

Schoon ick dickmael heb’ ghevraeght,
Of ghy wout beminnen,
Een die u sijn lijden klaeght,

[p. 184]

 

Met bedruckte sinnen,

 

Ick en heb o fiere Maeght,

 

Noyt yets konnen vinnen.

 

2 Vrysters wat ick bidden mach,

 

Laet u trotsheydt varen,

 

‘t Gaet als noch ghelijck het plach

 

Met ons groene jaren:

 

Want daer komt een ouden dagh,

 

Niet bequaem te paren.

 

3 Ghy daerom o soete kint,

 

Gunt u teere wanghen

 

Aen een vrient die u bemint

 

Met een diep verlanghen:

 

En voor al doch haest begint,

 

Wilje danck ontfanghen.

 

4 Een die u van herten vrijt,

 

Klopt voor uwe deuren:

 

Soo u eens de kans ontglijt,

 

Soo en baet geen treuren,

 

Tast dan toe met alle vlijt,

[p. 185]

 

Terwijl ‘t u mach ghebeuren.

 

5 ’t Roosje dat soo lustigh bloeyt,

 

Kan niet langhe dueren,

 

Iae al stont het onghemoeyt

 

Tusschen hooghe mueren,

 

Ieught, en wat in Hoven groeyt,

 

Is van weynigh uren.