't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron

Uytstortende Ueel Nieuwe als Singens waerdighe Deuntjens

Herders vreught, en ongheneucht.

Stemme: Sa sa mijn Herders Riet.

GArint en Galathe,

Multus en Melibe,

Amintas en Astre

Hielden de wacht,

Met haer schaepjens in ’t beschaduwt wout,
Daer niemants oogen haer minnelijck pogen,

Met nijd beschouwt.

2 Garint blies op sijn fluyt,

[p. 182]

 

Dat bloem, en blaen, en kruyt,

 

Door ‘t aenghenaem gheluyt,

 

Vervrolijckt scheen,

 

En Galathe verhief haer helle keel,

 

De Nachtegaels songhen, de Satiertjes spronghen:

 

Op ‘t soet ghequeel.

 

3 Hylas en Caliree,

 

Philander en Daphnee,

 

Die quament t’ samen mee

 

By ‘t soet ghesangh,

 

Elck hief haer stem, en quamen singhend’ voort,

 

De woelende winden, door ‘t lillen der Linden,

 

Speelden accoort.

 

4 In ‘t soetste van ‘t gheluyt,

 

Spronghen de Satiers uyt,

 

En vinghen tot haer buyt,

 

De schoon Astree:

 

De Herders vielen op de Roovers aen,

 

De andere verschrickten, als d’Herders kickten,

 

Koosen ruym-baen.

[p. 183]

 

5 Astrea viel als doodt,

 

In haer Amintas schoot,

 

Haer boesem wiert ontbloot

 

Door Melibee,

 

Dies sy wel weder tot bedaren quam,

 

Doen elck uyt minne, sijn waerde Herderinne,

 

In d’ armen nam.

     Soeckt en yvert.

Soo draeyt het radt hier staegh: want als de vreught is boven:

Soo wort die met een swingh, van droefheyt stracx verschoven.

     Een de Eer.