't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron

Uytstortende Ueel Nieuwe als Singens waerdighe Deuntjens

[p. 179]

[Herder juyght en maeckt een bly gheschal]

Stemme: Als Garint.

HErder juyght en maeckt een bly gheschal,
Schatert uyt van vreught, singht en springht, dat het klingt
Door het dal,
En ghy mijn wolghe Vee zijt mee verheught,
En met u Herder bly,
Komt Beesjes maeckt met my gheneught,
Nu ick mijn Nimphje soet ontmoet.

2 Ach siet toe! Daer daeltse nae benee,

Vande hooghte af, en sy komt naer hier toe,
Met haer Vee,
Nu voetjes rept u wat, op dat ick ras
Mijn Nimphje komt ontrent,
‘t Sa Beesjens lustigh rent door ‘t gras,
Nu ick Lerinde soet ontmoet.

3 Wel mijn Lief dus eenich hier in ‘t wout,

Daer de Satiers stout sich verschuylt, en de wolf
Hem onthout,

[p. 180]

 

En zijt ghy niet bevreest geweest, dat een

 

Mocht van dit geyle goet

 

V hebben hier ontmoet alleen,

 

En wie doch holp u dan daer van?

 

Neen seyde Lerind ‘k was niet beschroomt:

 

Want ‘k en wist niet dat in dit wout immermeer

 

Satier koomt,

 

Dus soo ghy dan bemindt Lerind, soo laet

 

Mijn niet alleenigh zijn:

 

Maer komt, en ghy met my dan gaet,

 

En hoed’ my, en mijn vee oock mee.

 

Komt dan Lief en gaet met Cloris mee,

 

Nu geen Satier komt u omtrent, noch wolf,

 

Oock u Vee,

 

Of dees mijn Herders staf, die gaf haer straf

 

Van haer vermetelheydt,

 

Geen tijts toe val ons scheyt, als ‘t graf:

 

Want Cloris vast bemindt Lerind.

 

6 Velt-godin roemwaerde schoone Maegt.

 

Ciersel van ons tijt, diens vernuft Cloris gheest,

 

Soo behaeght,

[p. 181]

 

Dat nimmer uyt mijn sin, u min en kan:

 

Maer groeyt steets met mijn jeught,

 

En voedt mijn ziel met vreught, waer van:

 

Soo ick het soet eens derf, ick sterf.

     Konst baert gonst.