't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron



[pagina 177]
[O! kusjens die mijn Lief ontslippen] Stemme: O Kersnacht. O! Kusjens die mijn Lief ontslippen, Hoe vruchtbaer doud’ ghy op mijn lippen, En teelt mijn ziel vol soete lust, Dien ick ghevoel ten Hemel sweven: Corinne schept my een nieuw leven, Als sy my met haer lipjens kust. 2 O! ooghjes als twee gulde Sonnen, Die eerst mijn hert en ziel verwonnen, Vw’ glans verdooft het Hemels licht: De min komt uyt den Hemel dalen, Om hem te baeck’ren in u stralen, En leeft en sweeft in ‘t soet ghesicht. 3 O! wangetjens, wiens soete bloosjes, Als nieuw en eerst ontloocken roosjes, Verheughen yders hel ghesicht, Die vaeck met purpren douw beladen, Van traentjes daer in dan komt baden,
[pagina 178]
Het vlugh en dart’le Venus wicht. 3 O! soete rond ghekrulde tuytjes, Daer Venus weel’ghe Minne-guytjes, Haer in verstricken naer ghewoont: Die sy voor Venus krans beminnen, Die Iunoos kroon in glans verwinnen, Het welck Corinnaes wesen kroont. 4 O! lipjes laet de Bytjens tuyghen, Wat honigh dauw sy uyt u suyghen, O! neen ten is gheen honigh dauw, ‘t Zijn rantjens vande Nectar stromen, Daer haer de Goden laven komen: Wanneer sy zijn door vreughde flauw. 5 Ghy zijt een Pallas in uw’ reden, Een Iunio in uw’ fiere leden, Een Venus in u soet ghelaet: Ick stae als Paris suff van sinnen, En deel mijn hert aen u Corinne, Die allen lof te boven gaet, Soeckt en yvert.