't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron

Uytstortende Ueel Nieuwe als Singens waerdighe Deuntjens

t’ Samen-ghesangh tusschen Amintas en Laura.

Amintas singht,
Stemme: Heb ick o soete Meyt.

VOoghdesse vande Ziel,
Siet hoe ick voor u kniel,
Ey laet u tweede ziel
Doch gunst verwerve:
Want ick van droefheyts pijn,
Gelijck den sneeuw verdwijn,
Van ‘t licht der Sonne schijn,
Door wreetheydt sterve,

[p. 175]

 

Wat kan u strafheydt dan doch baten,

 

Als ick daer ‘t leven door moet laten?

Laura singht.
Stemme: Gheswinde Bode van de min.

WEl Herder wel, wat’s dit u klacht,
Ick segh staet op, en neemt m’ in acht,
De daghen die ghy leeft.
Wilt u Vee altijdt voen
In het gras, ‘t klaver-groen, gedenckt
Dat de Beesjens vreughde schenckt:
Soo sal ick aen jouw,
Op offeren mijn trouw:
Op dat wy alsdan,
Leven t’saem als Vrouw en Man.

Amintas.

Ick danck u heusheydt seer,

Voor de bewesen eer,
Die ‘k sal vergelden weer,

[p. 176]

 

Met trouw te wesen:

 

Als wy door d’ Echt en bandt,

 

Gheknoopt zijn handt, aen hant,

 

Daer toe neem ick het sant

 

Als tuygh van desen,

 

En laet het Vee my vry bevolen,

 

‘K sal ‘t hoeden dat ‘t niet wort ghestolen.

Laura.

4 Wel aen ick ben daer mee te vreen,

Laet ons t’ samen gaen,
En drijft het Vee vast onder een:
Dat, dat zy ghedaen
Tot begin van ons trouw.

Amintas.

Het gheschie, waerde vrouw, u wil,
Dan ey lieve staet wat stil:
Op dat ick u gunst
Loone naer de kunst.
Ontfanght lieve Maeght
Een kus, d’ u en my behaeght,