't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron



[pagina 172]
[Ghelijck een Nachtegael] Stemme: Nadien de Goddelijckheyt. GHelijck een Nachtegael, Kan door haer soete tael Des menschens hert door dringhen: Soo kan een brave Maeght, Oock door haer geestigh singen, Haer maecken mee behaeght. Viel Cloris sijnen sin Niet op een Herderin, Soo haest hy maer eens hoorde, Haer aenghenaem ghesangh, Dat hem doen strackx bekoorde, En in het herte drangh? 3 Hy zijnd’ een Hovelingh, Die sijnen loon ontfingh Al van een machtigh Koningh:
[pagina 173]
Verliet nochtans het Hof, En koos de Herders wooningh, Met haer gheringhe lof. 4 Alleen om Filida, Die hy bad om het Ia, En dat hy mocht verwerven, Met haer in d’ Echt te treen, Ofte hy soude sterven, Door pijne onghemeen. 5 Sy siend sijn lijden aen: Was met hem voort belaen, Alsoo hy haer ginck sweeren, Dat hy souw blijven trouw: Tot dat de doodt ‘t sou keren, En wenden vreught in rouw. Een de Eer. Wat trouwe liefd vermach, dat is wel recht ghebleecken, Aen dees vereende Twee, mits Cloris door de nijt, En bitse jalousy, sijn vryheydt die werdt quijt.
[pagina 174]
Dat Philida sijn lief wou aen den Koningh wreecken: Waer door hy hem ontsloegh, en bad’ noch om ghena, Tot hunner herder eer, en tot sijn schand’, en scha. Vng seul l’honneur.