't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron

Uytstortende Ueel Nieuwe als Singens waerdighe Deuntjens

[p. 157]

Alle de Huysen,

Stemme: Droeve Princesse, &c.

ALle de Huysen,
Iae Princen Saelen,
Sijn niet soo schoon, als ‘t geen ick weet,
Want daer geen muysen
In komen dwalen,
Die want, of vloer, tapijt op eet:
Daer komt geen Spin, haer webbe-net aenspannen,
Niet als frisse mannen,
Raeckt dit schoon ghebouw:
‘t Geen daer in is, wort daer weer uyt-gebannen,
Mits sy niet en kannen,
(Hoe garen hy souw)
Blijven ter plaets, maar moet van daer hy quam,
Al speet het hem, en waer noch eens soo gram.

2 Meest al de menschen,

En grooten Vorsten,
Hoegh en laegh besien dit Hof.

[p. 158]

 

Wie souw niet wenschen,

 

Iae stadigh dorsten,

 

Nae ‘t geen daer soo een staele lof,

 

Wert van gezijt gelegen tusschen bergen,

 

Die het Snee-wit tergen,

 

Om-heynt met geboomt,

 

Wiens ruych gewas men eerst wel dien te vergen,

 

Eermen sich kan bergen,

 

Of ter plaetse koomt,

 

Daer sich de aerdt meer wit als swart laet sien,

 

Een plaets voor jongh, en schuw voor oude Lien.

 

3 Achter de Boomen,

 

Daer kondt ghy speuren,

 

Het Voor-hof van dit schoon gebouw,

 

Niemant moet schroomen,

 

Om op te beuren,

 

‘t Geen dat dit Hof beschermt voor kouw,

 

Of de Portier die soud’ u buyten sluyten:

 

Dat souw niet veel stuyten:

 

Dan wast al gedaen,

[p. 159]

 

Want dit Casteel en heeft niet meer laet-uyten,

 

Dan en baet geen fluyten,

 

Dies tijdt wacker aen:

 

Mits de Poort onwinbaer wort geacht,

 

Soo de Portier haer voorsiet met goe Wacht.

     P. V. Goor.

     Lust baert wijsheyt.